2/12/2013
Όταν η κοινωνία κραύγαζε στις πλατείες, δεν άκουγε κανένας. Τώρα ποιος «ακούει» τη σιωπή της; Η συσσωρευμένη κοινωνική εμπειρία έχει οδηγήσει, αναμφίβολα, στην απαίτηση να σταματήσει η ασκούμενη πολιτική. Αλλά για το αύριο, αρκούν όσα έχουν ειπωθεί; Μας λείπουν οι «προτάσεις» και τα «προγράμματα» για το «πού θα βρεθούνε τα λεφτά;» ή μήπως και η κατεύθυνση, οι αποτιμήσεις, οι κρίσεις και οι αξιακές επιλογές; Τι ακριβώς στέκεται μπροστά μας και κρύβει τη θέα της διεξόδου;
|