Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων

 
13/10/2024

2η Συνάντηση Σινεμά και Μουσική: «Μιούζικαλ»

Τρίτη 15 Οκτωβρίου, 8:30μμ, ζωντανά και διαδικτυακά

Την Τρίτη 15 Οκτωβρίου στις 8:30΄μμ, θα γίνει η 2η συνάντηση του σεμιναρίου «Σινεμά και Μουσική» που οργανώνει το Cine Δράση. Στη 2η συνάντηση βλέπουμε και σχολιάζουμε αποσπάσματα από τις ταινίες «An American in Paris», «Singing in the Rain», «Mary Poppins» και «Η Μελωδία της Ευτυχίας».

Το Μιούζικαλ
Στα μιούζικαλ τα λόγια γίνονται τραγούδια, τα συναισθήματα γίνονται χορός. Οι πρωταγωνιστές αρχίζουν αναπάντεχα να τραγουδούν και να χορεύουν. Στο σπίτι («Μαίρη Πόπινς»), στην εξοχή («Η Μελωδία της Ευτυχίας»), στο δρόμο («Τραγουδώντας στη Βροχή»), στη δουλειά («West Side Story»), σε αεροπλάνα («Funny Lady») και βαπόρια («Funny Girl»). Οι περαστικοί συνεχίζουν αδιάφορα το δρόμο τους. Ούτε ακούν ούτε βλέπουν («Γεντλ»). Άλλες φορές, αντίθετα, συμμετέχουν στο χορό («Hello, Dolly!»).Η πλοκή ακολουθεί ορισμένα απαράβατα πρότυπα. Συνήθως παρακολουθούμε μια «boy meets girl» ιστορία («Ο Πειρατής», «Ο Βασιλιάς και Εγώ», «Pal Joey»). Το χάπι εντ δεν είναι σίγουρο («Funny Girl»), αν και τελικά κυριαρχεί το μήνυμα ότι νικά πάντα η αγάπη. Συχνά το κεντρικό στόρι αναπτύσσεται μέσα στην ίδια ζούγκλα του θεάματος («Love Me or Leave Me», «Ένα Αστέρι Γεννιέται», «Τραγουδώντας στη Βροχή», «Moulin Rouge!», «A Chorus Line», «Πυρετός το Σαββατόβραδο»), όπου οι ήρωες αγωνίζονται για να γίνουν γνωστοί. Η επιτυχία έρχεται κάποια στιγμή, δεν φέρνει όμως μαζί της και την ευτυχία.

Το πιο γοητευτικό σημείο ενός μιούζικαλ είναι η στιγμή που το πρωταγωνιστικό δίδυμο εκφράζει τον έρωτά του. Συνήθως τους συνοδεύει η ομορφότερη μελωδία της ταινίας, την οποία το ζευγάρι σιγοτραγουδά. Άλλες φορές οι πρωταγωνιστές στροβιλίζονται σε έντονους ρυθμούς, φτάνοντας στην καταλυτική κορώνα του αποκορυφώματος του έρωτά τους. Από όλα τα ντουέτα που μας έχουν μαγέψει ξεχωρίζουμε τους Τζιν Κέλι και Τζούντι Γκάρλαντ, ντυμένους κλόουν στον «Πειρατή», τον Φρεντ Αστέρ και την Τζίντζερ Ρότζερς, οι οποίοι χορεύουν μάγουλο με μάγουλο στο «Top Hat», τους «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε» Τζον Τραβόλτα και Ολίβια Νιούτον στο «Γκριζ», τους γνήσια εκρηκτικούς Τζορτζ Τσακίρις και Ρίτα Μορένο στο «West Side Story» και τις Μέρλιν Μονρόε και Τζέιν Ράσελ, που επιβεβαιώνουν ότι «τα διαμάντια είναι οι καλύτεροι φίλοι της γυναίκας» στο «Οι Άντρες Προτιμούν Τις Ξανθιές».

O αναβαθμισμένος ρόλος της μουσικής στα καρτούν ξεκίνησε από τον Γουόλτ Ντίσνεϊ, ο οποίος πρώτος στήριξε σε τραγούδια τις ιστορίες που αφηγείτο με τα κινούμενα σχέδιά του. Προηγήθηκε το πρώτο ομιλούν καρτούν (Steamboat Willie) και το πρώτο αμερικανικό κινούμενο σχέδιο μεγάλου μήκους (Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι). Η χλιαρή υποδοχή της «Φαντασίας» το 1940, όμως, τον οδήγησε στη διακοπή του εγχειρήματος. Ακολούθησαν μιούζικαλ με συνδυασμό κινούμενων εικόνων και ανθρώπινων χαρακτήρων (Song of the South, Μαίρη Πόπινς), αλλά και η προσπάθεια αναγέννησης των κλασικών μιούζικαλ- που το Χόλιγουντ είχε πάψει να χρηματοδοτεί- με ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως «Η Μικρή Γοργόνα», «Η Παναγία των Παρισίων» και η «Πεντάμορφη και το Τέρας» ή το παραπλήσιο «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» του Χένρι Σέλικ.

Στην Ευρώπη υπήρξαν κάποιες απόπειρες εκ Γαλλίας, όπως το «French Can Can» (1954), το πρωτότυπο για την εποχή του «Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» (1964) ή το «Les Demoiselles De Rochefort» (1967), του Ζαν Ντεμί. Η Αγγλία πρωτοπόρησε με τα τρία μιούζικαλ (;) των Beatles (Α Hard Day’s Night το ΄64, Help το ΄65 και The Yellow Submarine το '68), ενώ μας έκανε να βαρεθούμε με το «Doctor Dolittle» του ΄67. Πρτόσφατες εκπλήξεις, το βιογραφικό «Η Παράσταση Μιας Ζωής» του Μάικ Λι και το ανατρεπτικά μελοδραματικό «Χορεύοντας στο Σκοτάδι».
Στη μεγαλύτερη ακμή που γνώρισε το μιούζικαλ τη δεκαετία του '50, δύο ήταν οι σκηνοθέτες που το στήριξαν: ο Βινσέντε Μινέλι και ο Στάνλεϊ Ντόνεν. Πολλές από τις ταινίες που δημιούργησαν για τη MGM παραμένουν αξεπέραστες μέχρι σήμερα. Εντούτοις ο Μινέλι κατηγορήθηκε για τα προσεγμένα στη λεπτομέρεια, αλλά βαριά σκηνικά του και ο Ντόνεν για τις passé ιστορίες του.

Οι ταινίες

Ένας Αμερικανός στο Παρίσι / An American in Paris (1951)

ΗΠΑ, Δραματικό Μιούζικαλ, 1951. Διάρκεια: 108’. Σκηνοθεσία: Vincente Minnelli. Ηθοποιοί: Gene Kelly, Georges Guétary, Leslie Caron, Nina Foch, Oscar Levant.
Ο Τζέρι Μάλιγκαν είναι ένας Αμερικανός ζωγράφος που ζει στο Παρίσι και παλεύει να τα βγάλει πέρα. Θα βρει ανέλπιστη βοήθεια από μια χήρα, αλλά αυτή επιδιώκει περισσότερα από μια απλή χορηγία. Η καρδιά, όμως, του Τζέρι χαρίζεται στην νεαρή Λιζ, η οποία είναι ήδη αρραβωνιασμένη. Η ταινία απέσπασε 6 Όσκαρ (1952): Καλύτερης Ταινίας (Arthur Freed), Σεναρίου (Alan Jay Lerner), Φωτογραφίας (Alfred Gilks, John Alton), Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Ενδυματολογίας, Μουσικής. Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας.

Τραγουδώντας στη Βροχή / Singing in the Rain
ΗΠΑ, Μιούζικαλ, Αισθηματική Κωμωδία, 1952. Διάρκεια: 103’. Σκηνοθεσία: Stanley Donen Gene Kelly. Πρωταγωνιστούν: Gene Kelly, Donald O'Connor, Debbie Reynolds, Jean Hagen, Millard Mitchell, Cyd Charisse, Douglas Fowley, Rita Moreno.
Πρωταγωνιστικό ζευγάρι του βωβού κινηματογράφου καλείται να περάσει με επιτυχία στον ομιλούντα. Πρώτος και καλύτερος ο μεγάλος σταρ Ντον Λόκγουντ (Τζιν Κέλι), ο οποίος μετατρέπει την τελευταία του βουβή ταινία σε ομιλούσα με μεγάλη επιτυχία εν αντιθέσει με τη συμπρωταγωνίστριά του Λίνα Λαμόντ (Τζιν Χάγκεν), η οποία έχει απαίσια φωνή και χρειάζεται ντουμπλάρισμα. Αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει η καλλίφωνη Κάθι Σέλντεν, την οποία ερμήνευσε στο πλευρό του Τζιν Κέλι η 19χρονη τότε Ντέμπι Ρέινολντς. Η Κάθι, και στο σινεμά, και στη σκηνή, ανατρέπει τη συναισθηματική ισορροπία των πρωταγωνιστών, κοινώς κάνει τη Λίνα να καταλάβει ότι δεν είναι ερωτευμένη με τον Ντον, και τον Ντον να καταλάβει ότι είναι ερωτευμένος με την Κάθι.

Μαίρη Πόπινς / Mary Poppins
ΗΠΑ, Μιούζικαλ, Κινούμενα Σχέδια, Φαντασίας, 1964. Διάρκεια: 139’. Σκηνοθεσία: Robert Stevenson. Πρωταγωνιστούν: Julie Andrew, Dick Van Dyke, David Tomlinson, Glynis Johns, Karen Dotrice, Matthew Garber, Hermione Baddeley, Reta Shaw.
Η Μαίρη Πόπινς είναι μια άψογη σε όλα της γκουβερνάντα, που τη φέρνει κυριολεκτικά ο άνεμος στο σπίτι των Μπανκς για να αναλάβει τη φύλαξη και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της οικογένειας. Η οικογένεια -μια τυπική εγγλέζικη οικογένεια των 1910- αποτελείται από έναν αυταρχικό κι αδιάφορο πάτερα, μια γλυκιά και χωρίς θέληση μητέρα που προσπαθεί να ανακτήσει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση μέσα από την εμπλοκή της με τις περίφημες σουφραζέτες, και δυο παιδιά, τον Μάικλ και την Τζέιν, διψασμένα για στοργή και κυρίως για ενδιαφέρον. Φυσικά, απαραίτητη η παρουσία του υπηρετικού προσωπικού. Η Μαίρη Πόπινς συστήνει στα παιδιά κόσμους μαγικούς και τα οδηγεί σε ανακαλύψεις συγκλονιστικές που θα διαμορφώσουν τον τρόπο σκέψης τους καθοριστικά.

Η Μελωδία της Ευτυχίας / The Sound of Music
ΗΠΑ, Αισθηματικό Μιούζικαλ, 1965. Διάρκεια: 172΄. Σκηνοθεσία: Robert Wise. Σενάριο: Ernest Lehman. Πρωταγωνιστούν: Julie Andrews, Christopher Plummer, Eleanor Parker, Richard Haydn, Peggy Wood, Charmian Carr, Nicholas Hammond.
Η Μαρία είναι μια νεαρή Αυστριακή που σπουδάζει σε μοναστήρι με σκοπό να γίνει καλόγρια. Η ηγουμένη όμως βλέπει ότι η ζωή της θα ήταν καλύτερη έξω απ’ το μοναστήρι και κανονίζει να τη στείλει γκουβερνάντα των παιδιών ενός αριστοκράτη χήρου, του πλοίαρχου Φον Τραπ. Η ζεστασιά και η μουσική που φέρνει η Μαρία στο αυστηρό σπίτι του βαρόνου την κάνουν να κερδίσει τις καρδιές των παιδιών, αλλά και του ίδιου. Αλλά τα σύννεφα του πολέμου απλώνονται. Η Γερμανία κατακτά την Αυστρία. Ο Φον Τραπ αρνείται να υπηρετήσει το ναζιστικό καθεστώς, και το μόνο που τους μένει είναι η απόδραση.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Εισηγητής ο Παναγιώτης Δενδραμής, πτυχιούχος τμήματος Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ, με δίπλωμα σκηνοθεσίας (Σχολή Σταυράκου) και μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου. Είναι διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (διατριβή "Η κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα"), όπου δίδαξε ως ακαδημαϊκός υπότροφος. Διδάσκει ιστορία του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου.

Το σεμινάριο πραγματοποιείται κάθε Τρίτη στις 8.30μ.μ. στο στέκι της Δράσης, (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια) και ταυτόχρονα μεταδίδεται διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom:
Meeting ID: 850 0197 3068
Passcode: 497276

Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση


readers  408


Σχόλια (0)


Εισαγωγή σχολίου
Όνομα:

Σχόλιο:



Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024 H Δράση στο facebook Το κανάλι μας στο YouTube
 
Ακροβάτες στο χαρτί Ακροβάτες στο χαρτί
Cine Δράση

Τελευταία θέματα

Τοιχο-διωκτικά
Περί ποιήσεως (Μιχάλης Γκανάς)
Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση κι εγώ που δεν διαβάζω κινδυνεύουμε. Εσύ να χάσεις τα ποιήματα κι εγώ τις αφορμές τους.


Τα σχόλια σας...
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο18/11/2024 Χαράλαμπος Λαζάνης
Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρίξουν μια φρέσκια ματιά στα του οίκου τους. Το τί πραγματικά παίζεται με το ψυχομαχητό και το λαχάνιασμα των Δήμων πίσω από την "Αποκεντρωμένη" στη Δράση το έχουμε εμπεδώσει καλά, δηλαδή με όρους υπαρξιακούς της αυτοδιοίκησης. Από πλευράς του ο Δήμαρχος προβληματίζεται, όχι χωρίς θάρρος, με τα "κουρασμένα αντανακλαστικά" του πολιτικού συστήματος, ενώ οι σύμβουλοι της απερχόμενης Διοίκησης παραμένουν σε αφασία, κολλημένοι στο συστημικό τροπάρι της νομιμότητας. Εξαιρετικά διαυγής, ακριβοδίκαιη και σε πνεύμα δημοκρατικό/αυτοδιοικητικό -κοινοτιστικό θα έλεγα- η τοποθέτηση της δημοτικής μας Συμβούλου Μαρίνας Παπαχριστοδούλου.
Το Cine-Δράση συνδέεται με το Καλλιμάρμαρο12/10/2024 Μαρία Κυρίτση
Πολύ ωραία η χθεσινή πρωτοβουλία που πήρε η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων "Cine-Δράση" για τη ζωντανή μετάδοση της συναυλίας. Έκλεισα την οθόνη στο σπίτι και έφτασα στο ΤΥΠΕΤ για να παρακολουθήσουμε ΜΑΖΙ μια εκδήλωση πρωτίστως πολιτική, όπου η συμμετοχή, η συμπαράσταση και η διαμαρτυρία απέναντι στην ανεπάρκεια/ασυδοσία της κεντρικής διοίκησης είναι για μένα προσωπική ανάγκη και κοινωνική υποχρέωση. Και η μαζική παρουσία πολιτών είναι σημαντική τόσο στην κάθε γειτονιά όσο και στο στάδιο. Δυστυχώς μικρό τμήμα της συναυλίας μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε αφού σύντομα έφτασε η ώρα της προκαθορισμένης προβολής. Μάταια κάποιοι προσπαθήσαμε να επισημάνουμε ότι η βραδιά ήταν ξεχωριστή και η παράστασή μας στο γεγονός είναι σημαντική, όχι μόνο για τους πενθούντες ή τους κυβερνώντες αλλά κυρίως για τους εαυτούς μας. Ότι η λέσχη δεν είναι μόνο ομάδα προγραμματικής προβολής ταινιών, αλλά πολύ περισσότερα πράγματα και το αποδεικνύει συνεχώς. Ότι δεν ήταν σοβαρή παρέκκλιση να καθυστερήσει η προβολή για 1 - 1,5 ώρα. Διαφωνήσαμε άσχημα (ειπώθηκαν λόγια που δεν θέλω να μεταφέρω), χωριστήκαμε στα δυό, ψηφίσαμε (!) και τελικά κάποιοι αποχωρήσαμε (ένθεν και ένθεν) πικραμένοι. Αν πιστεύουμε ότι η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων "Cine-Δράση" έχει πολιτιστικό και κοινωνικό και πολιτικό πρόσημο, αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Όσοι συμμετέχουμε και αγαπάμε αυτή τη δράση, ας την στηρίξουμε και, μέσα από τις διαφωνίες μας, ας την προστατεύσουμε.


Δημοτικές Εκλογές 2014


ΓΠΣ Βριλησσίων 2011


Δημοτικές Εκλογές 2010


Παιδεία 2009




Καλλικράτης: απόψεις και θέματα

Η κρίση και το πρόγραμμα σταθερότητας

Το στέκι της Δράσης 

Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797. H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.




   
© 2006 - 2024 Δράση για μια Άλλη Πόλη
Κατασκευή - επιμέλεια ιστοσελίδας: Μάκης Ετζόγλου