|
16/11/2025
|
«Φθινοπωρινή Σονάτα» στην 6η Συνάντηση «Σινεμά & Ψυχολογία»
|
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2025, 8:00μμ, ζωντανά και διαδικτυακά
|
|
|
Στην 6η Συνάντηση του Σεμιναρίου «Σινεμά & Ψυχολογία», συζητάμε την «Φθινοπωρινή Σονάτα» του Ingmar Bergman. Μια πικρή, στοχαστική ταινία γραμμένη, σκηνοθετημένη και ερμηνευμένη με συγκλονιστική επιδεξιότητα, ώστε είναι αδύνατο να αφήσει ανεπηρέαστο τον οποιοδήποτε θεατή. Δύο αποξενωμένοι χαρακτήρες εκ διαμέτρου αντίθετοι, μια εγωκεντρική μάνα που απαιτεί να την αγαπάς αλλά της είναι δύσκολο να αγαπήσει και η συνεσταλμένη, υποταγμένη κόρη της που εύκολα αγαπά αλλά δύσκολα αγαπιέται, συναντιούνται μετά από χρόνια και η συνάντηση τους μέσα από μια σειρά εξομολογήσεων που ξεχειλίζουν από αγάπη και μίσος εξελίσσεται σε τρομερή σύγκρουση που πληγώνει ανεπανόρθωτά όλους τους εμπλεκόμενους. Όλα τα προβλήματα, οι δυσαρέσκειες, ο πόνος, τα τραύματα, τα παράπονα, η οργή που κρύβει η ανύπαρκτη σχέση τους βγαίνουν στην επιφάνεια και τα ψέματα δίνουν τη θέση τους σε πικρές αλήθειες. Το ερώτημα που παραμένει είναι αν τέτοιες σχέσεις μπορούν να διορθωθούν.
Σουηδία, Δραματική, 1978. Διάρκεια: 99’. Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman. Πρωταγωνιστούν: Ingrid Bergman, Liv Ullmann, Lena Nyman, Halvar Bjork, Gunnar Bjornstrand, Erland Josephson.
Έπειτα από επτά χρόνια απόστασης, η διάσημη πιανίστα Σάρλοτ επισκέπτεται την κόρη της Εύα, που ζει σε ένα εξοχικό σπίτι με τον ιερέα σύζυγό της και την ανάπηρη αδελφή της. Η Σάρλοτ έχει κάνει μια μεγάλη καριέρα ως πιανίστα, τόσο σπουδαία ώστε να έχει εγκαταλείψει τις δυο της κόρες. Έχοντας χάσει πρόσφατα τον σύντροφό της, αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκληση της Εύας την οποία έχει να δει επτά χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα, εκείνη έχει παντρευτεί και έχει γεννήσει ένα αγόρι το οποίο έχει χάσει από πνιγμό και έχει κοντά της την ανάπηρη αδελφή της, Έλενα, την οποία η μητέρα τους είχε εγκαταλείψει σε ίδρυμα. Σε όλες αυτές τις σημαντικές στιγμές της ζωής της Εύας, η Σάρλοτ ήταν απούσα.
Όταν φτάσει θα μπει στο σπίτι με αέρα star. Ταιριάζοντας την ομιλία της με μεγάλες κινήσεις και φέρνοντας ένα set αποσκευών που η Εύα θα κουβαλήσει μόνη της. Μητέρα και κόρη είναι εντελώς διαφορετικές. Η μία είναι μια γυναίκα του κόσμου, επιτυχημένη, λαμπερή και με κάποια επιτήδευση. Η άλλη είναι συνεσταλμένη, κοιτάζει χαμηλά και η εμφάνισή της ταιριάζει σε πολύ μεγαλύτερη ηλικιακά γυναίκα. Όταν η Σάρλοτ μάθει ότι στο σπίτι βρίσκεται και η Έλενα, η διάθεση και το ύφος της θα αλλάξουν αστραπιαία. Δεν διστάζει να προβάλλει τον εγωκεντρισμό της, είτε δηλώνοντας ότι ήταν πολύ απασχολημένη για να γνωρίσει τον εγγονό που έχασε χωρίς να συναντήσει ποτέ της, είτε κάνοντας παρατηρήσεις στην Εύα για τον τρόπο που παίζει πιάνο. Η σκηνή αυτή είναι συντριπτική για την Εύα, που μαζεύει όση αντοχή έχει για να παίξει ένα πρελούδιο του Σοπέν μπροστά στη μητέρα της, τη διάσημη πιανίστα, ζητώντας λίγη αποδοχή. Εκείνη, φυσικά, είναι αδύνατον να κρατηθεί και να μην της κάνει μερικές επαγγελματικές παρατηρήσεις, όπως ότι ο Σοπέν χρειάζεται συναίσθημα και όχι συναισθηματισμό. Από τη στάση της γίνεται προφανές ότι η Σάρλοτ δεν αντέχει να αντιμετωπίζει στη ζωή της πράγματα και καταστάσεις που τη βαραίνουν και την δυσκολεύουν. Αλλά οι ημέρες που θα ακολουθήσουν θα φέρουν μόνο δυσκολίες και θα είναι γεμάτες πόνο, πικρία και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις δυο γυναίκες.
Ο Ingmar Bergman είχε δηλώσει ότι δεν θα έκανε την ταινία αν δεν είχε αυτές τις δύο πρωταγωνίστριες. Και αν δεν αντλούσε στοιχεία για το σενάριο από τη ζωή τους, αλλά και τη δική του. Η Liv Ullmann είχε μιλήσει ανοιχτά για τις ενοχές της ως μητέρας. Η Ingmar Bergman επιδίωξε με πάθος να κάνει μια ταινία με τον συνεπώνυμο συμπατριώτη της, αλλά στην τελευταία της φιλμική εμφάνιση (και δική του σκηνοθεσία, αφού οι επόμενες δουλειές του ήταν τηλεοπτικές, παρά την κινηματογραφική τους διανομή), βρέθηκε μπροστά σε έναν ρόλο που τόνιζε και το δικό της ενοχικό παρελθόν, όταν εγκατέλειψε το πρώτο της παιδί για να ζήσει τον έρωτα με τον Roberto Rosselini. Από την άλλη πλευρά, ούτε ο Bergman ήταν ο πιο στοργικός πατέρας του κόσμου.
Κύριες Διακρίσεις: Το φιλμ ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Πρώτου Γυναικείου Ρόλου (Ingrid Bergman) και Αυθεντικού Σεναρίου, για Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας και Πρώτου Γυναικείου Ρόλου (Ingrid Bergman) σε δράμα: Φτωχή συλλογή, αν σκεφτούμε ότι ταινίες που ξεχνιούνται σε πέντε-δέκα χρόνια αποσπούν αναρίθμητα βραβεία...
Το σεμινάριο πραγματοποιείται κάθε Τρίτη στις 8.30μ.μ. στο στέκι της Δράσης, (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια) και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom.
Εισηγητής ο Παναγιώτης Δενδραμής, πτυχιούχος τμήματος Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ, με δίπλωμα σκηνοθεσίας (Σχολή Σταυράκου) και μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου. Είναι διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (διατριβή "Η κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα"), όπου δίδαξε ως ακαδημαϊκός υπότροφος. Διδάσκει ιστορία του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου.
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
|
|
|
31
|
|
|