Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων

 
27/10/2024

«Μιούζικαλ: η υποχώρηση». 4η Συνάντηση «Σινεμά και Μουσική»

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2024, 8:30μμ, ζωντανά και διαδικτυακά

Την Τρίτη 29 Οκτωβρίου στις 8:30΄μμ, θα γίνει η 4η συνάντηση του σεμιναρίου «Σινεμά και Μουσική» που οργανώνει το Cine Δράση. Το σεμινάριο πραγματοποιείται ζωντανά στο στέκι της ΔΡΑΣΗΣ (Πάρνηθος 21) και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom. Στη διάρκεια της βλέπουμε αποσπάσματα και σχολιάζουμε τις ταινίες «Grease», «Fame», «The Blues Brothers» και «Dirty Dancing».

Είναι γεγονός ότι το μιούζικαλ, είδος που, όπως το γουέστερν, κάποτε εθεωρείτο η αιχμή του δόρατος και πηγή τεράστιων κερδών για το Χόλιγουντ, οδηγήθηκε αργά αλλά σταθερά στην παρακμή. Μετά το τέλος της δεκαετίας του 1970 οι σποραδικές και νοσταλγικές αναλαμπές απλώς υπενθύμιζαν την ύπαρξή του. Όταν ο τελευταίος μεγάλος εκπρόσωπος του, ο Μπομπ Φόσι, πέθανε το 1987, θαρρείς ότι το είδος στο οποίο διέπρεψε («Sweet Charity», «Καμπαρέ», «Και η παράσταση αρχίζει») πέθανε μαζί του. Αλλά ήταν από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του ‘50 που το μιούζικαλ άρχισε να φεύγει από τη μόδα και ο βασικότερος λόγος ήταν ο οικονομικός.

Η άνοδος της τηλεόρασης, ο κορεσμός του κοινού από το ανάλαφρο σινεμά, η επίδραση του ευρωπαϊκού κινηματογράφου ήταν κάποιοι άλλοι λόγοι. Είναι γνωστό ότι κορυφαίοι Ευρωπαίοι δημιουργοί όπως οι Μπρεσόν, Γκοντάρ, Τρυφό για να αναφέρουμε μερικούς, αντιπαθούσαν τις μουσικές ταινίες κυρίως για την αμερικανική ιμπεριαλιστική αντίληψη που προωθούσαν αυτές που προβάλλονταν στην Ευρώπη. Στα τέλη των ‘70s το ανάλαφρο και χαρωπό μιούζικαλ ανήκε πλέον στο παρελθόν. Η εισπρακτική αποτυχία ταινιών όπως «Annie» (1981) του Τζον Χιούστον, και άλλων σήμανε τη δραματική πτώση του, με αποτέλεσμα επί σειρά ετών να εξαφανισθεί εντελώς από τις οθόνες, ως τις ημέρες μας τουλάχιστον όπου γίνονται κάποια βήματα αναγέννησης, με παραγωγές που δεν αλλάζουν τα δεδομένα. Το μόνο στούντιο που συνέχισε να δουλεύει το είδος ήταν η Disney, για να εξυπηρετήσει παραγωγές κινουμένων σχεδίων.

Grease
ΗΠΑ, Μιούζικαλ, 1978. Διάρκεια:110’. Σκηνοθεσία: Randal Kleiser. Πρωταγωνιστούν: John Travolta, Olivia Newton-John, Stockard Channing,Jeff Conaway, Barry Pearl, Michael Tucci, Kelly Ward.

Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, ο Ντάνι, ένας νεαρός «επαναστάτης χωρίς αιτία», ερωτεύεται τη Σάντι, που μόλις κατέφθασε από την Αυστραλία. Οι δυο τους ζουν ένα φλογερό ειδύλλιο, που τελειώνει μόλις έρχεται το φθινόπωρο. Επιστρέφοντας όμως στο σχολείο, ο Ντάνι δεν αργεί να ανακαλύψει πως η Σάντι είναι πια συμμαθήτριά του. Ο Ντάνι είναι ατίθασος νέος και αρχηγός της συμμορίας T-Birds και δεν πρέπει να έχει αποκλειστικά μόνο μια κοπέλα. Επιπλέον, η Σάντι θεωρείται υπερβολικά «καθωσπρέπει» κορίτσι, κι ο Ντάνι διστάζει να την προσεγγίσει ξανά. Άραγε ο έρωτας θα νικήσει ή ο Ντάνι θα απαρνηθεί την αγαπημένη του; Παρότι η χρυσή περίοδος των μιούζικαλ είχε παρέλθει, το φιλμ έγινε το εμπορικότερο του είδους όλων των εποχών. Με κόστος 6 εκατομμυρίων δολαρίων οι εισπράξεις του ήταν 396. Το άλμπουμ με το σάουντρακ ήταν το δεύτερο εμπορικότερο της χρονιάς του, πίσω το Saturday Night Fever. Το 1982 κυκλοφόρησε το σίκουελ «Γκρηζ 2: Μπλου-Τζην και Μίνι» όπου πρωταγωνιστούν και ηθοποιοί από το αρχικό φιλμ. Σκηνοθέτης του ήταν η Patricia Birch, χορογράφος της πρώτης ταινίας, αλλά έμελλε να πάρει μόνο μια μικρή αξία που την οφείλει στη νεανική παρουσία της Michelle Pfeiffer.

Στον Πυρετό της Δόξας / Fame
ΗΠΑ, Μιούζικαλ, 1980. Διάρκεια:134΄. Σκηνοθεσία: Alan Parker. Πρωταγωνιστούν: Irene Cara, Lee Curreri, Bruno Martelli, Laura Dean, Antonia Franceschi, Paul McCrane, Barry Miller, Gene Anthony Ray.

Οι περιπέτειες, οι φόβοι και οι ελπίδες τεσσάρων φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης. Στη σχολή τελειοποιούν τα ταλέντα τους και μαθαίνουν πολλά για τη ζωή. Στόχος και των τεσσάρων είναι ένας: η επιτυχία που θα τους δώσει τη δόξα που ονειρεύονται. Η κεντρική ιδέα ανήκει από το 1976 στον παραγωγό David De Silva, εν μέρει δανεισμένη από το θεατρικό μιούζικαλ A Chorus Line. Αυτός προσέλαβε τον θεατρικό συγγραφέα Christopher Gore, με αρχικό τίτλο το Hot Lunch, και κατάφερε να τα βρει με τη Metro-Goldwyn-Mayer. Όταν ανάλαβε ο Alan Parker τη σκηνοθεσία, έβαλε κι αυτός την υπογραφή του στο κείμενο, δίνοντας έναν πιο σκοτεινό και δραματικό τόνο. Η διεύθυνση της Σχολής Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης, είδε με σκεπτικισμό την ιδέα και δεν επέτρεψε να γίνουν τα γυρίσματα στην έδρα της όπως αρχικά σκόπευε ο σκηνοθέτης, ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει και το συνδικάτο των τεχνικών της πόλης που αντιδρούσε στη συμμετοχή στο συνεργείο Βρεττανών χωρίς άδεια εργασίας. Χρειάστηκε ο Parker να συμφωνήσει ότι θα προσλάβει και Αμερικανούς, για να τα βρει με το συνδικάτο. Το 1982 ήρθε η τηλεοπτική σειρά στο NBC που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και κράτησε 6 σαιζόν. Το 1989 έγινε θεατρικό ως Fame: the Musical. Από το 2003 το franchise ¨εντάχτηκε” στη ριάλιτι τηλεόραση, ως μουσικός διαγωνισμός ταλέντων. Κύριες Διακρίσεις: Όσκαρ μουσικής και τραγουδιού (Fame). Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Fame). Βραβείο Bafta ήχου.

The Blues Brothers / Οι Ατσίδες με τα Μπλε
ΗΠΑ, Μιούζικαλ, 1980. Διάρκεια: 133’. Σκηνοθεσία: John Landis. Σενάριο: John Landis, Dan Aykroyd. Πρωταγωνιστούν: Dan Aykroyd, John Belushi, James Brown.

Οι Τζέικ και Έλγουντ Μπλουζ επανασυνδέονται με τα υπόλοιπα μέλη του προηγούμενου μουσικού συγκροτήματός τους, για μια συναυλία, τα έσοδα της οποίας θα σώσουν το ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσαν. Στην πορεία, οι δύο ήρωες της ταινίας στοχοποιούνται από μια μυστηριώδη γυναίκα που αποπειράται να τους σκοτώσει, από μια ομάδα νεοναζί και από ένα συγκρότημα κάντρι μουσικής, ενώ παράλληλα τους καταδιώκει ανελέητα και η αστυνομία. Η ταινία αποτελεί ένα αφιέρωμα στη μπλουζ και σόουλ μουσική. (Διαχρονικό αντικείμενο χλευασμού έχει αποτελέσει στη χώρα μας ο ελληνικός τίτλος. Το πιθανότερο είναι ο τότε διανομέας να μην είχε ρίξει καν μια ματιά στην ταινία πριν βγάλει τον τίτλο).

Dirty Dancing
ΗΠΑ, Μιούζικαλ, 1987. Σκηνοθεσία: Emile Ardolino. Σενάριο: Eleanor Bergstein. Πρωταγωνιστούν: Jennifer Grey, Patrick Swayze, Cynthia Rhodes, Jerry Orbach, Jane Brucker, Jack Weston, Lonny Price, Kelly Bishop.

Η νεαρή Φράνσις Χάουζμαν ξεκινά τις θερινές διακοπές με την αδελφή της και τους συντηρητικούς γονείς της στο θέρετρο που πηγαίνουν κάθε χρόνο. Ένα ακόμα βαρετό καλοκαίρι προβλέπεται για τη Φράνσις, μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Τζόνι, τον δάσκαλο χορού της κατασκήνωσης. Αρκετά μεγαλύτερός της και περιζήτητος από τις γυναίκες, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της και θα αναστατώσει το μυαλό της. Όταν ένα πρόβλημα υγείας αναγκάζει την παρτενέρ του να αποσυρθεί από την επίδειξη χορού που είχε διοργανωθεί, η Φράνσις θα καταφέρει να πάρει τη θέση της. Τα μαθήματα χορού που έκανε κρυφά από όλους δεν θα ανατρέψουν μόνο τις προβλέψεις των παρισταμένων εκείνη τη νύχτα, αλλά και την ίδια της τη ζωή.
Κύριες Διακρίσεις: Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Εισηγητής ο Παναγιώτης Δενδραμής, πτυχιούχος τμήματος Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ, με δίπλωμα σκηνοθεσίας (Σχολή Σταυράκου) και μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου. Είναι διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (διατριβή "Η κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα"), όπου δίδαξε ως ακαδημαϊκός υπότροφος. Διδάσκει ιστορία του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου.

Το σεμινάριο πραγματοποιείται κάθε Τρίτη στις 8.30μ.μ. στο στέκι της Δράσης, (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια). Tαυτόχρονα μεταδίδεται διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom:
Meeting ID: 850 0197 3068
Passcode: 497276

Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση


readers  349


Σχόλια (0)


Εισαγωγή σχολίου
Όνομα:

Σχόλιο:



Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Σάββατο 19 Απριλίου 2025 H Δράση στο facebook Το κανάλι μας στο YouTube
 
Ακροβάτες στο χαρτί Ακροβάτες στο χαρτί
Cine Δράση

Τελευταία θέματα

Τοιχο-διωκτικά
Περί ποιήσεως (Μιχάλης Γκανάς)
Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση κι εγώ που δεν διαβάζω κινδυνεύουμε. Εσύ να χάσεις τα ποιήματα κι εγώ τις αφορμές τους.


Τα σχόλια σας...
Η εποχή του «Δεν Γνώριζα», απλά τελείωσε29/3/2025 Δ.Κ.
Τα τελευταία σύννεφα, τα οποία πιθανόν να έδιναν κάποιο άλλοθι στην «άγνοιά μας», πρέπει να ήταν πριν 5 χρόνια, με την προβολή του social dilemma, που επίσης πραγματεύονταν περίπου το ίδιο θέμα. Από τότε τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλα αυτά είναι συμπτώματα μιας κοινωνίας, όπου όλοι, σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα, ζαλισμένα από το καθημερινό ξύλο, τρέχουν δεξιά και αριστερά, τσεκάροντας ανά 3 λεπτά το κινητό για το επόμενο breaking news που θα ανακοινώσει το newspeak. Θα ακουστώ κυνικός ή πεσιμιστής, αλλά δε βλέπω να αντιστρέφεται το κλίμα. Στο μόνο που ελπίζω είναι οι ελάχιστες -πλην όμως φωτεινές- περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα, πολλές φορές λοιδορούμενοι και από πάνω, αφουγκράζονται τα προβλήματα των εφήβων, καταλαβαίνουν τον διαφορετικό κώδικά τους, αγγίζουν τον ψυχισμό τους. Και το λέω από προσωπική εμπειρία και από τα 2 σχολεία που φοίτησαν τα παιδιά μου. Θανάση, η τελευταία παράγραφος (Δ) δεν είναι ουτοπική πρόταση, αλλά και να ήταν, όπως λέει και ο Γκαλεάνο, η ουτοπία χρησιμεύει για να προχωράμε. ΥΓ: ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ, που θα μπορούσε και αυτό να προβληθεί, και να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση με τους μαθητές είναι το «Τέλος Χρόνου» του Λουκά Παλιοκρασσά.
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο18/11/2024 Χαράλαμπος Λαζάνης
Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρίξουν μια φρέσκια ματιά στα του οίκου τους. Το τί πραγματικά παίζεται με το ψυχομαχητό και το λαχάνιασμα των Δήμων πίσω από την "Αποκεντρωμένη" στη Δράση το έχουμε εμπεδώσει καλά, δηλαδή με όρους υπαρξιακούς της αυτοδιοίκησης. Από πλευράς του ο Δήμαρχος προβληματίζεται, όχι χωρίς θάρρος, με τα "κουρασμένα αντανακλαστικά" του πολιτικού συστήματος, ενώ οι σύμβουλοι της απερχόμενης Διοίκησης παραμένουν σε αφασία, κολλημένοι στο συστημικό τροπάρι της νομιμότητας. Εξαιρετικά διαυγής, ακριβοδίκαιη και σε πνεύμα δημοκρατικό/αυτοδιοικητικό -κοινοτιστικό θα έλεγα- η τοποθέτηση της δημοτικής μας Συμβούλου Μαρίνας Παπαχριστοδούλου.


Δημοτικές Εκλογές 2014


ΓΠΣ Βριλησσίων 2011


Δημοτικές Εκλογές 2010


Παιδεία 2009




Καλλικράτης: απόψεις και θέματα

Η κρίση και το πρόγραμμα σταθερότητας

Το στέκι της Δράσης 

Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797. H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.




   
© 2006 - 2025 Δράση για μια Άλλη Πόλη
Κατασκευή - επιμέλεια ιστοσελίδας: Μάκης Ετζόγλου