Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων

 
31/7/2023

Μια θάλασσα μικρή

του Γιώργου Σκιάνη

Το βουνό απέναντι. Γεια σου Βασίλη Ντούρο. Συγκίνηση με διακατείχε όταν ήμουν μειράκιον. Η πατρίδα μου έλεγα. Ο ήλιος ανατέλλει πάνω από τα βουνά της. Χαζεύαμε αυτή την ανατολή από τη βάρκα. Άλλοτε με τον αδερφό μου. Άλλοτε μόνος μου. Τότε που πιάναμε τα μικρά ψάρια. Χάφτανε το δόλωμα με απίστευτη λαιμαργία. Το καταπίνανε. Βασανιζόντουσαν. Δε δίναμε σημασία. Πανηγυρίζαμε. Κι άλλη παντόφλα ! Φωνάζαμε όταν πιάναμε μεγαλούτσικη πέρκα.

Τα ψάρια που πιάσαμε και εκείνα που δεν πιάσαμε δεν υπάρχουν πια. Αυτή η μικρή θάλασσα έχει αλλάξει πολλούς πληθυσμούς από τότε. Εμείς; Πόσο αλλάξαμε; Θυμάμαι το Εγώ και το Αυτό μου πριν εξήντα χρόνια; Κάτι θυμάμαι. Τα όνειρα που έκανε ξύπνιο και τα όνειρα του ύπνου ενός παιδιού έντεκα χρονών. Πριν πενήντα χρόνια τα όνειρα ενός νεαρού επαναστάτη. Πριν σαράντα ενός προβληματισμένου νέου άνδρα με οικογένεια. Η αίσθηση ότι δεν άλλαζε τόσο πολύ το Εγώ όσο το Αυτό. Ο ύπνος όλο και πιο ταραγμένος, τα όνειρα όλο και πιο αδιέξοδα. Μα υπάρχουν άραγε μόνο το Εγώ και το Αυτό; Υπάρχουν τρόπος του λέγειν διότι πρόκειται για βολικές επινοήσεις της ψυχανάλυσης. Γιατί έχω την εντύπωση πώς υπάρχει και Εκείνο που κανείς δεν αγγίζει και που αποτελεί την Αρχή της Τριάδας; Μήπως κρύβεται η Αλήθεια του Θεού στο Εκείνο; Και το Υπερεγώ είναι ένα εποικοδόμημα που πολλοί, πάρα πολλοί δεν μπορούν να αντέξουν. Ένα σύνολο κανόνων και συμβάσεων να σφυρίζει μέσα στο μυαλό μας. Για να ζούμε σαν κοινωνία. Ζηλεύω τα κοσμικά σωματίδια. Θυμούνται αλλά δεν δεσμεύονται.

Επιστρέφω στη μικρή θάλασσα. Δεν ψαρεύω πια. Τα λυπάμαι τα ψάρια. Δεν λέω η πατρίδα μου για την Εύβοια. Ιδανικός ήταν ο πατέρας μου, όχι η πατρίδα του. Εκεί που υπήρχαν οι φλογεροί επαναστάτες, ζούσαν και αχρεία καθάρματα, προδότες και παλιάνθρωποι. Στην πατρίδα του Παπανικολάου του γιατρού του οποίου η ανακάλυψη σώζει εκατομμύρια γυναίκες σ’ ολόκληρο τον κόσμο έζησε και ο Πέτρος Μυλωνάς που κάρφωσε τον συμμαθητή του, τον θείο μου που εκτέλεσαν οι Γερμανοί.

Μ’ αρέσει να βλέπω την ανατολή, όπου κι αν βρίσκομαι. Η μικρή θάλασσα κυριαρχεί στη μνήμη αλλά δε με δεσμεύει. Πατρίδα μας είναι Εκείνο. Η μικρούλα η ψυχή μας.


Ο Γιώργος Σκιάνης είναι Φυσικός – Γεωφυσικός. Ζει στα Βριλήσσια.


readers  1165


Σχόλια (0)


Εισαγωγή σχολίου
Όνομα:

Σχόλιο:



Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Κυριακή 11 Μαΐου 2025 H Δράση στο facebook Το κανάλι μας στο YouTube
 
Ακροβάτες στο χαρτί Ακροβάτες στο χαρτί
Cine Δράση

Τελευταία θέματα

Τοιχο-διωκτικά
Γ. Φλωρίδης, υπ. Δικαιοσύνης, 25 Απριλίου 2025, ΣΚΑΪ.
«Με το κράτος, όταν αυτό αποφασίζει να κάνει κάτι, δεν μπορεί να τα βάλει κανείς. Θα τον ισοπεδώσει».


Τα σχόλια σας...
Η εποχή του «Δεν Γνώριζα», απλά τελείωσε29/3/2025 Δ.Κ.
Τα τελευταία σύννεφα, τα οποία πιθανόν να έδιναν κάποιο άλλοθι στην «άγνοιά μας», πρέπει να ήταν πριν 5 χρόνια, με την προβολή του social dilemma, που επίσης πραγματεύονταν περίπου το ίδιο θέμα. Από τότε τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλα αυτά είναι συμπτώματα μιας κοινωνίας, όπου όλοι, σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα, ζαλισμένα από το καθημερινό ξύλο, τρέχουν δεξιά και αριστερά, τσεκάροντας ανά 3 λεπτά το κινητό για το επόμενο breaking news που θα ανακοινώσει το newspeak. Θα ακουστώ κυνικός ή πεσιμιστής, αλλά δε βλέπω να αντιστρέφεται το κλίμα. Στο μόνο που ελπίζω είναι οι ελάχιστες -πλην όμως φωτεινές- περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα, πολλές φορές λοιδορούμενοι και από πάνω, αφουγκράζονται τα προβλήματα των εφήβων, καταλαβαίνουν τον διαφορετικό κώδικά τους, αγγίζουν τον ψυχισμό τους. Και το λέω από προσωπική εμπειρία και από τα 2 σχολεία που φοίτησαν τα παιδιά μου. Θανάση, η τελευταία παράγραφος (Δ) δεν είναι ουτοπική πρόταση, αλλά και να ήταν, όπως λέει και ο Γκαλεάνο, η ουτοπία χρησιμεύει για να προχωράμε. ΥΓ: ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ, που θα μπορούσε και αυτό να προβληθεί, και να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση με τους μαθητές είναι το «Τέλος Χρόνου» του Λουκά Παλιοκρασσά.
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο18/11/2024 Χαράλαμπος Λαζάνης
Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρίξουν μια φρέσκια ματιά στα του οίκου τους. Το τί πραγματικά παίζεται με το ψυχομαχητό και το λαχάνιασμα των Δήμων πίσω από την "Αποκεντρωμένη" στη Δράση το έχουμε εμπεδώσει καλά, δηλαδή με όρους υπαρξιακούς της αυτοδιοίκησης. Από πλευράς του ο Δήμαρχος προβληματίζεται, όχι χωρίς θάρρος, με τα "κουρασμένα αντανακλαστικά" του πολιτικού συστήματος, ενώ οι σύμβουλοι της απερχόμενης Διοίκησης παραμένουν σε αφασία, κολλημένοι στο συστημικό τροπάρι της νομιμότητας. Εξαιρετικά διαυγής, ακριβοδίκαιη και σε πνεύμα δημοκρατικό/αυτοδιοικητικό -κοινοτιστικό θα έλεγα- η τοποθέτηση της δημοτικής μας Συμβούλου Μαρίνας Παπαχριστοδούλου.


Δημοτικές Εκλογές 2014


ΓΠΣ Βριλησσίων 2011


Δημοτικές Εκλογές 2010


Παιδεία 2009




Καλλικράτης: απόψεις και θέματα

Η κρίση και το πρόγραμμα σταθερότητας

Το στέκι της Δράσης 

Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797. H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.




   
© 2006 - 2025 Δράση για μια Άλλη Πόλη
Κατασκευή - επιμέλεια ιστοσελίδας: Μάκης Ετζόγλου