Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων

 
13/6/2023

Ένας «από μηχανής θεός»

του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Αφού έσυρα τα «εξ αμάξης» στις ελιές που σκλαβώνουν τα πεζοδρόμια μας και στα πεύκα μας που κάνουν το ίδιο, διακόπτω σήμερα τις αράδες μου ενάντια στην υπόλοιπη χλωρίδα που τα συντροφεύει και θα αναφερθώ σε μια αγαθή τύχη, που προκαλεί να λύσουμε το πρόβλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πρόκειται για την διάταξη εκείνη της πολεοδομίας που ορίζει ότι, στον μεγαλύτερο ιστό της πόλης μας που περιορίζεται από και σταματά στην λεωφόρο Πεντέλης δυτικά και την οδό Αναπαύσεως βόρια, στην πρόσοψη κάθε οικίας θα πρέπει να αφήνεται μία πρασιά πλάτους τουλάχιστον έξη (6) μέτρων. Συνεπικουρία αυτής της διάταξης γι’ αυτό που θέλω να εκθέσω, έρχεται και η γνώση ενός ευλογημένου δέντρου που εγώ ονομάζω «δέντρο πλαστελίνη» και δεν είναι άλλο από την άσπορη, πλατύφυλλη, μουριά!

Όχι όμως όπως την ξέρει η συντριπτική πλειοψηφία των συνδημοτών και συνΕλλήνων μας αλλά μια μειοψηφία νοικοκυραίων! Εκτός ακόμη η μερίδα εκείνη των σηροτρόφων της περιοχής Σουφλίου στον Έβρο, που την καλλιεργούν για το επάγγελμα τους. Έτσι οι περισσότεροι την ξέρουμε με την θαλερή της φυλλωσιά να στολίζει τα πλατιά πεζοδρόμια ή τις νησίδες στις λεωφόρους Αλεξάνδρας και Κηφισιάς στην Αθήνα, ομορφοκουρεμένες το Φθινόπωρο και στην πόλη μας την ίδια εποχή αλλού όμορφα και αλλού άσχημα, ατσούμπαλα.

Υπάρχουν όμως και οι νοικοκυραίοι που είτε στην αυλή τους -στο Μεσολόγγι που ξέρω- είτε στον αύλειο χώρο της επιχείρησης τους (εστιατόρια), το Καλοκαίρι τις διαμορφώνουν σε πράσινες, δροσερές ομπρέλες!

Το πράγμα είναι απλό: Κατά την ανάπτυξη τους κόβουμε τα χαμηλά κλαδιά έτσι που οι ενήλικες να κυκλοφορούν ελεύθερα κάτω και γύρω τους. Στην συνέχεια τα ψηλά ευρισκόμενα κλαδιά τους τα κάμπτουμε -όταν είναι σχετικά νέα κάμπτονται εύκολα- και στην άκρη τους κρεμάμε ένα πλαστικό μπουκάλι με την επιθυμητή ποσότητα νερού όπου και αφήνονται, μέχρι να συνηθίσουν την νέα τους θέση. Κάνοντας αυτή τη δουλειά ακτινωτά γύρω από τον κορμό, διαμορφώνουμε και σταθεροποιούμε μια πράσινη ομπρέλα που τούς καλοκαιρινούς μήνες προσφέρει την σκιά και τη δροσιά της ενώ τους κρύους του Χειμώνα αφήνουν τις ηλιαχτίδες να θερμαίνουν τον χώρο και παράλληλα σπάζουν την ορμή των κρύων αέρηδων.

Με αυτές τις σίγουρες, δοκιμασμένες στην πράξη γνώσεις, φανταστείτε την ακόλουθη διαδικασία:
Ας υποθέσουμε πως είμαστε γείτονες και κατοικούμε απέναντι με υποχρεωτικές πρασιές πλάτους έξη μέτρων στον όμορο δρόμο. Εντός τους και σε απόσταση ένα (1) μέτρο ή μισό (1/2) από τον δρόμο, φυτεύουμε συγχρόνως δύο άσπορες και πλατύφυλλες μουριές. Μεγαλώνουν, τους συμπεριφερόμαστε όπως μόλις περιέγραψα και σε κάποια στιγμή τα οριζοντιωμένα κλαδιά τους αγκαλιάζονται! Αν οι διπλανοί μας κάνουν το ίδιο, οι διπλανοί τους τους τους μιμηθούν κ.ο.κ. οι πράσινη στοά (-ές) αποτελούν γεγονός!

Τα Βριλήσσια γίνονται πανελλήνιο υπόδειγμα για δροσερούς, σκιερούς δρόμους τα Καλοκαίρια και ηλιόλουστους τους Χειμώνες. Συμπληρωματικά μπορώ να προσθέσω τα ακόλουθα από προσωπική πείρα: Το δέντρο αυτό δεν ρυπαίνει, δεν είναι ζημιογόνο, ακόμη και αρκετά πλησίον σε μάντρες και οικοδομές. Δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις για πλούσιο έδαφος και νερό. Είναι έμπιστο για σκαρφάλωμα πάνω του. Αντέχουν τα χοντρά κλαδιά του, εμπνέουν εμπιστοσύνη! Μεγαλώνει σχετικά γρήγορα σε σχέση με άλλα. Την Άνοιξη φοράει με μπρίο την πλούσια φυλλωσιά του και παραβγαίνει στων άλλων δέντρων το ξεφάντωμα!

Βέβαια με την κατάλληλη προπαγάνδα-ενημέρωση και συναίνεση, μια πλήρης ανάπτυξη έτοιμη να αντικαταστήσει το πράσινο της επί των πεζοδρομίων παράνομης και ζημιογόνου βλάστησης, απαιτεί έναν χρόνο που ίσως θα πρέπει να τον υπολογίζουμε γύρω στα δεκαπέντε χρόνια. Κάπου στον χρόνο μισής γενιάς! Και τούτο αν αδιαφορήσουμε τελείως για το 10% των συνδημοτών μας που θα συνεχίσουν να μη μπορούν να χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια! Τούτο εμένα τουλάχιστον με βρίσκει τελείως αντίθετο. Οι άνθρωποι προηγούνται! Αλλά πάντως η διαδικασία αντικατάστασης που προανέφερα κάποτε πρέπει ν’ αρχίσει. Έπρεπε να είχε, χθες, προχθές… Γνώμη μου.


Αν υπάρχουν παρατηρήσεις, διαφωνίες ή προσθήκες στα παραπάνω γραφόμενα, θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό αν γινόταν αποδέκτης.


Ευχαριστώ,

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια


readers  878


Σχόλια (0)


Εισαγωγή σχολίου
Όνομα:

Σχόλιο:



Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Κυριακή 11 Μαΐου 2025 H Δράση στο facebook Το κανάλι μας στο YouTube
 
Ακροβάτες στο χαρτί Ακροβάτες στο χαρτί
Cine Δράση

Τελευταία θέματα

Τοιχο-διωκτικά
Γ. Φλωρίδης, υπ. Δικαιοσύνης, 25 Απριλίου 2025, ΣΚΑΪ.
«Με το κράτος, όταν αυτό αποφασίζει να κάνει κάτι, δεν μπορεί να τα βάλει κανείς. Θα τον ισοπεδώσει».


Τα σχόλια σας...
Η εποχή του «Δεν Γνώριζα», απλά τελείωσε29/3/2025 Δ.Κ.
Τα τελευταία σύννεφα, τα οποία πιθανόν να έδιναν κάποιο άλλοθι στην «άγνοιά μας», πρέπει να ήταν πριν 5 χρόνια, με την προβολή του social dilemma, που επίσης πραγματεύονταν περίπου το ίδιο θέμα. Από τότε τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλα αυτά είναι συμπτώματα μιας κοινωνίας, όπου όλοι, σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα, ζαλισμένα από το καθημερινό ξύλο, τρέχουν δεξιά και αριστερά, τσεκάροντας ανά 3 λεπτά το κινητό για το επόμενο breaking news που θα ανακοινώσει το newspeak. Θα ακουστώ κυνικός ή πεσιμιστής, αλλά δε βλέπω να αντιστρέφεται το κλίμα. Στο μόνο που ελπίζω είναι οι ελάχιστες -πλην όμως φωτεινές- περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα, πολλές φορές λοιδορούμενοι και από πάνω, αφουγκράζονται τα προβλήματα των εφήβων, καταλαβαίνουν τον διαφορετικό κώδικά τους, αγγίζουν τον ψυχισμό τους. Και το λέω από προσωπική εμπειρία και από τα 2 σχολεία που φοίτησαν τα παιδιά μου. Θανάση, η τελευταία παράγραφος (Δ) δεν είναι ουτοπική πρόταση, αλλά και να ήταν, όπως λέει και ο Γκαλεάνο, η ουτοπία χρησιμεύει για να προχωράμε. ΥΓ: ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ, που θα μπορούσε και αυτό να προβληθεί, και να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση με τους μαθητές είναι το «Τέλος Χρόνου» του Λουκά Παλιοκρασσά.
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο18/11/2024 Χαράλαμπος Λαζάνης
Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρίξουν μια φρέσκια ματιά στα του οίκου τους. Το τί πραγματικά παίζεται με το ψυχομαχητό και το λαχάνιασμα των Δήμων πίσω από την "Αποκεντρωμένη" στη Δράση το έχουμε εμπεδώσει καλά, δηλαδή με όρους υπαρξιακούς της αυτοδιοίκησης. Από πλευράς του ο Δήμαρχος προβληματίζεται, όχι χωρίς θάρρος, με τα "κουρασμένα αντανακλαστικά" του πολιτικού συστήματος, ενώ οι σύμβουλοι της απερχόμενης Διοίκησης παραμένουν σε αφασία, κολλημένοι στο συστημικό τροπάρι της νομιμότητας. Εξαιρετικά διαυγής, ακριβοδίκαιη και σε πνεύμα δημοκρατικό/αυτοδιοικητικό -κοινοτιστικό θα έλεγα- η τοποθέτηση της δημοτικής μας Συμβούλου Μαρίνας Παπαχριστοδούλου.


Δημοτικές Εκλογές 2014


ΓΠΣ Βριλησσίων 2011


Δημοτικές Εκλογές 2010


Παιδεία 2009




Καλλικράτης: απόψεις και θέματα

Η κρίση και το πρόγραμμα σταθερότητας

Το στέκι της Δράσης 

Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797. H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.




   
© 2006 - 2025 Δράση για μια Άλλη Πόλη
Κατασκευή - επιμέλεια ιστοσελίδας: Μάκης Ετζόγλου