|
19/4/2021
|
«Ιδανικές μορφές»
|
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
|
|
|
Δεν αλλάζουν τα πράγματα επί της ουσίας, αλλάζουν τα μάτια που τα βλέπουν.
Δεν υπάρχουν ιδανικές ζωές, ιδανικοί άνθρωποι, ιδανικοί τόποι.
Όλα αυτά είναι χαζολογίες που «φωτοβολούν» τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή, στην καλλίτερη περίπτωση, φιλολογίες γραφιάδων που παλεύουν - δήθεν νουθετώντας μας να πράξουμε τα δέοντα - μέσα στη χωματερή της πληροφορίας να αποθέσουν το σκουπίδι τους και μέσω της οσμής του, να καρπωθούν την προβολή της ασημαντότητάς τους, αναδεικνύοντας εαυτούς ως μέντορες πάσης φύσεως αφορισμών βιοτής.
Η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρα μια προσωπική - βιωματική υπόθεση, και δυστυχώς ή ευτυχώς στον πυρήνα της επικοινωνεί ελάχιστα ή καθόλου με το όποιο εξωτερικό περιβάλλον θα απλώσουμε τα «κουζινικά» της.
Αντικειμενικό ( εξ ορισμού ) παραμένει το όποιο πεδίο θα στρώσουμε με λέξεις, έννοιες - συμβάσεις, με σκοπό την επικοινωνία - κατανόηση σε ένα πρώτο, χρηστικό επίπεδο.
Τα υπόλοιπα (χαμένα στη μετάφραση) υποκειμενικά, απολύτως καθοριστικά για την οπτική, - σαν αντικαθρέφτισμα - της αίσθησης του κόσμου μας.
Ακόμα πιο βαθιά, η υποκειμενικότητα του υποκειμένου αναλόγως την ψυχική κατάσταση - διάθεση που βρισκόμαστε πράττοντας ή βλέποντας το ίδιο πράγμα καθημερινά.
Καθώς λοιπόν όλα και όλοι μπορούν δυνητικά προς στιγμήν να είναι τα πάντα (ιδανικά ή όχι) μέσα από την ψευδαίσθηση της εικονικής υποκειμενικότητας που βιώνουμε ως αποκλειστική μας πραγματικότητα, ανισορροπώντας ανάμεσα σε δαιμόνους και αγγέλους που αναδύονται από τα έγκατά μας, έχει μεγαλύτερη σημασία το τι πιστεύουμε, τι δημιουργούμε ως κατάσταση παρά τι υπάρχει, αν υπάρχει, που σίγουρα μας ξεπερνά.
ΠΊΝΑΚΑΣ: W. Kandinsky, Ζευγάρι που ιππεύει. 1906.
ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ
|
|
|
1415
|
|
|