Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων

 
10/11/2020

Δυο Λόγια και τρία Ποιήµατα για τα τριάντα χρόνια από το θάνατο του Γιάννη Ρίτσου (11 Νοεµβρίου 1990).

του Jerôme Leroy*

Γιαννης Ρίτσος

Το κείμενο αυτό γράφτηκε µε την ευκαιρία της κυκλοφορίας στα γαλλικά της τελευταίας ποιητικής συλλογής του Γιάννη Ρίτσου «Αργά πολύ αργά µέσα στη νύχτα»


Κάποιοι θα θέλαµε να µάθουµε πορτογαλικά για να διαβάσουµε Πεσσόα και νέα ελληνικά για να διαβάσουµε Ρίτσο. Το «Αργά, πολύ αργά µέσα στη νύχτα» είναι µια συλλογή ποιηµάτων που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του ποιητή, το 87-88.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι για να αγαπήσεις τον Ρίτσο. Είναι Έλληνας, είναι κοµουνιστής, είναι ποιητής. Έλληνας, σε έναν αποµυθοποιηµένο κόσµο, είναι, ακόµα και τώρα, ένας ωραίος τρόπος αντίστασης. Κοµουνιστής στον εικοστό αιώνα, σε µια χώρα που γνώρισε δύο δικτατορίες και τη ναζιστική κατοχή, ακολουθούµενη από έναν εµφύλιο, όπως και να το κάνουµε χρειάζεται κάποιο θάρρος και κάποια συνέπεια.

Τα ποιήµατα του Ρίτσου, στο «Αργά πολύ αργά µέσα στη νύχτα», γραµµένα σχεδόν ένα κάθε µέρα, ακολουθούν τις εναλλαγές της διάθεσης ενός ανθρώπου που ξέρει ότι το τέλος είναι κοντά. Κάποτε κινούνται στο λυκόφως, κάποτε στο άπλετο φως,
µερικές φορές στο κόκκινο του ηλιοβασιλέµατος, µερικές φορές στο µπλε της θάλασσας, µερικές φορές και στα δύο ταυτόχρονα. Βγάζουν µια ενεργή νοσταλγία,
µια νοσταλγία που χρησιµοποιείται ως τρόπος να γνωρίσεις τον εαυτό σου και τον κόσµο, µια νοσταλγία που µόνο οι παλιοί κοµουνιστές, που γνώρισαν την επαναστατική δύναµη του παρελθόντος, µπορούν να βιώσουν.

Με λίγα λόγια έχουν µια γοητεία, σαν τα κορίτσια που βγαίνουν από το νερό και κάνουν εκείνη τη διαχρονική κίνηση, την ίδια από την εποχή της Αφροδίτης και της Ναυσικάς: στύβουν τα µαλλιά τους, µε το κεφάλι τους ελαφρά γερµένο, τα κορίτσια εκείνα που δεν πεθαίνουν ποτέ, απόδειξη πως κάθε καλοκαίρι τα βλέπουµε να επιστρέφουν.

Παρεµπιπτόντως, ούτε ο Ρίτσος πέθανε το 1990.
Πίνει τον καφέ του -τραπεζάκι έξω- σε ένα καφενείο µιας απόµερης φτωχογειτονιάς του Πειραιά.
Το ξέρω. Τον έχω δει.

-----------------------------------------

Τρία Ποιήµατα
της τελευταίας περιόδου

Η ΔΙΚΗ
(1988)

Άλλοι περνούσαν βιαστικά τη λεωφόρο
χωρίς να κοντοστέκουν µπροστά στις βιτρίνες. Οι άλλοι
γύριζαν κουρασµένοι απ’ την κηδεία
µε πανωφόρια πολύ πιο µακριά απ’ όσο συνήθως.
Στην τσέπη τους κρατούσαν ακόµη το µισό παξιµάδι
(εκείνο της µνήµης των νεκρών) αφάγωτο, περιµένοντας,
όταν κανείς δε θα τους έβλεπε, να το πετάξουν
στην πρώτη ερηµική γωνιά. Και πίσω τους η µαύρη µάνα
τα µάζευε ένα ένα σαν πειστήρια δικά της
για τη Μεγάλη Δίκη εκείνων που επιζήσαν.


ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΟΝ (1985)

Μετά την παράσταση
έµεινε κρυφά στο υπερώον
στα σκοτεινά.
Η αυλαία ολάνοιχτη.
Εργάτες της σκηνής,
φροντιστές, ηλεκτρολόγοι
ξεστήνουνε τα σκηνικά,
µετέφεραν στο υπόγειο
ένα µεγάλο γυάλινο φεγγάρι,
σβήσαν τα φώτα,
έφυγαν,
κλείδωσαν τις πόρτες.
Σειρά σου τώρα,
χωρίς φώτα,
χωρίς σκηνικά και θεατές,
να παίξεις εαυτόν.



ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗ (1985)

Η σόµπα σκούριασε.
Τα µπουριά ξεφλουδάνε.
Οι τοίχοι ραγίζουν.
Στο κάδρο
ένα δέντρο ολοµόναχο
πράσινο ακόµη.
Πούλησες και το ρολογάκι
του χεριού σου.
Νοθέψανε και τον καφέ.
Ένα τσιγάρο ξεχασµένο
καπνίζει στο σταχτοδοχείο.
Λοιπόν,
τόσο µεγάλο κενό, τόση στέρηση,
η ελευθερία;


-------------------------------------------

Πηγές

Κείµενο:
http://feusurlequartiergeneral.blogspot.com/
Ποιήµατα: https://whenpoetryspeaks.blog/2014/05/γιάννης-ρίτσος/
Απόδοση από τα Γαλλικά: Σταύρος Λάβδας

*Jerôme Leroy(1964): πολυβραβευµένος σύγχρονος Γάλλος συγγραφέας και ποιητής. Στην ιστοσελίδα της ΔΡΑΣΗΣ είναι αναρτημένο και το κείµενο του «Χαιρετώντας τον Αύγουστο που φεύγει» (Στήλη Άρθρα, Σεπτέµβριος 2019, https://www.drasivrilissia.gr/Articles/Article/3697).


readers  3090


Σχόλια (1)


Τάκης Μάτσας 17 Νοε 2020, 19:01
''Κρατάω το στόμα μου κλειστό, τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν. Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να τους πω,τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν'' [Δ. Τσακνής]
Εισαγωγή σχολίου
Όνομα:

Σχόλιο:



Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Τρίτη 1 Ιουλίου 2025 H Δράση στο facebook Το κανάλι μας στο YouTube
 
Ακροβάτες στο χαρτί Ακροβάτες στο χαρτί
Cine Δράση

Τελευταία θέματα

Τοιχο-διωκτικά
Γ. Φλωρίδης, υπ. Δικαιοσύνης, 25 Απριλίου 2025, ΣΚΑΪ.
«Με το κράτος, όταν αυτό αποφασίζει να κάνει κάτι, δεν μπορεί να τα βάλει κανείς. Θα τον ισοπεδώσει».


Τα σχόλια σας...
Η εποχή του «Δεν Γνώριζα», απλά τελείωσε29/3/2025 Δ.Κ.
Τα τελευταία σύννεφα, τα οποία πιθανόν να έδιναν κάποιο άλλοθι στην «άγνοιά μας», πρέπει να ήταν πριν 5 χρόνια, με την προβολή του social dilemma, που επίσης πραγματεύονταν περίπου το ίδιο θέμα. Από τότε τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλα αυτά είναι συμπτώματα μιας κοινωνίας, όπου όλοι, σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα, ζαλισμένα από το καθημερινό ξύλο, τρέχουν δεξιά και αριστερά, τσεκάροντας ανά 3 λεπτά το κινητό για το επόμενο breaking news που θα ανακοινώσει το newspeak. Θα ακουστώ κυνικός ή πεσιμιστής, αλλά δε βλέπω να αντιστρέφεται το κλίμα. Στο μόνο που ελπίζω είναι οι ελάχιστες -πλην όμως φωτεινές- περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα, πολλές φορές λοιδορούμενοι και από πάνω, αφουγκράζονται τα προβλήματα των εφήβων, καταλαβαίνουν τον διαφορετικό κώδικά τους, αγγίζουν τον ψυχισμό τους. Και το λέω από προσωπική εμπειρία και από τα 2 σχολεία που φοίτησαν τα παιδιά μου. Θανάση, η τελευταία παράγραφος (Δ) δεν είναι ουτοπική πρόταση, αλλά και να ήταν, όπως λέει και ο Γκαλεάνο, η ουτοπία χρησιμεύει για να προχωράμε. ΥΓ: ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ, που θα μπορούσε και αυτό να προβληθεί, και να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση με τους μαθητές είναι το «Τέλος Χρόνου» του Λουκά Παλιοκρασσά.
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο18/11/2024 Χαράλαμπος Λαζάνης
Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρίξουν μια φρέσκια ματιά στα του οίκου τους. Το τί πραγματικά παίζεται με το ψυχομαχητό και το λαχάνιασμα των Δήμων πίσω από την "Αποκεντρωμένη" στη Δράση το έχουμε εμπεδώσει καλά, δηλαδή με όρους υπαρξιακούς της αυτοδιοίκησης. Από πλευράς του ο Δήμαρχος προβληματίζεται, όχι χωρίς θάρρος, με τα "κουρασμένα αντανακλαστικά" του πολιτικού συστήματος, ενώ οι σύμβουλοι της απερχόμενης Διοίκησης παραμένουν σε αφασία, κολλημένοι στο συστημικό τροπάρι της νομιμότητας. Εξαιρετικά διαυγής, ακριβοδίκαιη και σε πνεύμα δημοκρατικό/αυτοδιοικητικό -κοινοτιστικό θα έλεγα- η τοποθέτηση της δημοτικής μας Συμβούλου Μαρίνας Παπαχριστοδούλου.


Δημοτικές Εκλογές 2014


ΓΠΣ Βριλησσίων 2011


Δημοτικές Εκλογές 2010


Παιδεία 2009




Καλλικράτης: απόψεις και θέματα

Η κρίση και το πρόγραμμα σταθερότητας

Το στέκι της Δράσης 

Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797. H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.




   
© 2006 - 2025 Δράση για μια Άλλη Πόλη
Κατασκευή - επιμέλεια ιστοσελίδας: Μάκης Ετζόγλου