|
19/1/2025
|
Σινεμά & Μουσική: David Lynch, ο Εικαστικός, ο Μουσικός
|
Τρίτη 21 Ιανουαρίου, 8:30’μμ ζωντανά & διαδικτυακά
|
|
|
Την Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2025, στην 13η συνάντηση του σεμιναρίου «Σινεμά και Μουσική», που οργανώνει το Cine Δράση, συζητάμε το έργο του David Lynch που έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιανουαρίου 2025. Στη διάρκεια της συνάντησης βλέπουμε αποσπάσματα και σχολιάζουμε τις ταινίες «Ο Άνθρωπος Ελέφαντας», «Μπλε Βελούδο», «Ατίθαση Καρδιά», «Ο Ύποπτος Κοσμος του Τουίν Πικς», «Χαμένη Λεωφόρος», «The Straight Story», «Μulholland Drive», «Inland Empire».
Ο David Lynch υπήρξε ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, του οποίου οι ταινίες διακρίνονται για τις ονειρικές τους εικόνες. Γεννήθηκε στη Missoula της Μοντάνα, στις 20 Ιανουαρίου 1946. Από μικρή ηλικία εμπνεύστηκε από τις τέχνες και διέθετε μια ζεστή εσωτερική λάμψη που φέρνει η επιδίωξη δημιουργικής έκφρασης. Εξαιρετικός σκηνοθέτης εκφράζεται καλλιτεχνικά και ως συγγραφέας, ζωγράφος, φωτογράφος και μουσικός συνθέτης. Ο ίδιος θυμάται τα παιδικά του χρόνια ως «Καλές εποχές στον δρόμο μας». Το 1964 αποφοίτησε από το λύκειο της Αλεξάνδρειας και συνέχισε τις σπουδές του στο Museum School της Βοστώνης. Στο τέλος του πρώτου του έτους, έφυγε για την Ευρώπη. «...Ήθελα να μείνω στην Ευρώπη για τρία χρόνια», λέει, αλλά επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες σε 15 ημέρες. «Θυμάμαι ότι ήμουν ξαπλωμένος σε ένα υπόγειο στην Αθήνα και οι σαύρες σέρνονταν πάνω-κάτω στους τοίχους. Άρχισα να σκέφτομαι πώς ήμουν 7.000 μίλια από τα McDonald's. Και μου έλειπαν πολύ. Μου έλειπε η Αμερική. Ήξερα ότι ήμουν Αμερικανός και ήθελα να είμαι εκεί».
Μετά την επιστροφή του στις ΗΠΑ, σε ηλικία 20 ετών άρχισε να φοιτά στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσυλβάνια. Παρέμεινε στη Φιλαδέλφεια για περισσότερα από τέσσερα χρόνια, από το 1966 έως το 1970. Το 1967, παντρεύτηκε την κοπέλα του Peggy και το 1968, γεννήθηκε η κόρη τους Jennifer. «Ζούσαμε σε ένα σπίτι με 12 δωμάτια, τρεις ορόφους. Μόνο το υπνοδωμάτιο ήταν 25 επί 25 πόδια, γιγάντια, ψηλά ταβάνια. Και αυτό το τεράστιο μέρος κόστιζε 3.500 $…Έτσι ξέρετε σε τι είδους γειτονιά βρισκόταν. Ένα παιδί πυροβολήθηκε μέχρι θανάτου μισό τετράγωνο από την εξώπορτά μας και τα σημάδια από κιμωλία γύρω από το σημείο που είχε ξαπλώσει έμειναν στο πεζοδρόμιο για 5 μέρες…Υπήρχε τεράστιος φόβος στη Φιλαδέλφεια, φόβος που δεν συνειδητοποίησα μέχρι που τελικά μετακόμισα στην Καλιφόρνια και ο φόβος έφυγε». Αυτή, λέει, ήταν η γένεση του «Eraserhead».
Στη Φιλαδέλφεια άρχισε να γυρίζει ταινίες. Τα πάντα ξεκίνησαν από τον ετήσιο πειραματικό διαγωνισμό ζωγραφικής και γλυπτικής της Ακαδημίας. Στο διαγωνισμό του πρώτου έτους, το γλυπτό του κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Στο δεύτερο έτος κατασκεύασε μια οθόνη-γλυπτό με τρισδιάστατα κεφάλια. Και έκανε μια ταινία, για να προβληθεί εκεί, με έξι ανθρώπους να αρρωσταίνουν... Δεν είχε ξανακάνει ταινία, «…αλλά πάντα ήθελα να κάνω ταινίες. Όχι τόσο μια ταινία-ταινία όσο μια ταινία-ζωγραφική. Ήθελα η διάθεση του πίνακα να επεκταθεί μέσω του φιλμ, ένα είδος ζωγραφικής που κινείται. Ήταν πραγματικά η διάθεση που είχα. Μετά ήθελα έναν ήχο που θα ήταν τόσο περίεργος, τόσο όμορφος, όπως αν η Μόνα Λίζα άνοιγε το στόμα της και γύριζε και θα φυσούσε ένας άνεμος, και μετά θα ήταν παράξενο.» Η ταινία-γλυπτό κέρδισε το πρώτο βραβείο. Παράτησε την Ακαδημία, «επειδή δεν μάθαινα τίποτα και μπορούσα να ζωγραφίσω μόνος μου στο σπίτι». Προχώρησε στη δημιουργία του «The Alphabet» μιας τετράλεπτης ταινίας που συνδυάζει κινούμενα σχέδια και, για πρώτη φορά ζωντανή δράση. Παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI), ελπίζοντας να κερδίσει μια επιχορήγηση. Ήταν 5.000 δολάρια για να κάνει την πρώτη του ταινία. «Έβαψα ολόκληρο τον τρίτο όροφο του σπιτιού μου μαύρο και έκανα μια αφηρημένη ταινία το «The Grandmother» (1970) για ένα διαταραγμένο αγόρι που φυτεύει έναν σπόρο ο οποίος μεγαλώνει και γίνεται η γιαγιά του και είναι γεμάτη αγάπη για εκείνον». Με τη «Γιαγιά» του έγινε δεκτός στο Κέντρο Προχωρημένων Κινηματογραφικών Σπουδών του AFI. Για τον επόμενο χρόνο, δούλεψε πάνω σε ένα σενάριο σαράντα πέντε σελίδων που προοριζόταν για το «Gardenback». Θα ήταν μια ταινία τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού αλλά δεν έγινε ποτέ, καθώς ο Lynch απέρριψε το σενάριο. Για τα επόμενα 5 χρόνια αφοσιώθηκε στο «Eraserhead».
Το 1980 σκηνοθέτησε το «The Elephant Man» κερδίζοντας δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ: Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου. Μετά την επιτυχία του αυτή πέρασε δύο χρόνια γράφοντας το αρχικό σενάριο για το «Blue Velvet» ένα αισθησιακό θρίλερ μυστηρίου που ξετυλίγει πολύ περίεργα γεγονότα σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Καρολίνας. Σε εκείνο το σημείο ο Ντίνο Ντε Λαουρέντις του πρόσφερε το «Dune». «Δεν είχα ακούσει ποτέ για το «Αμμόλοφο», λέει ο Lynch, «αλλά διάβασα το βιβλίο, το λάτρεψα και ξεκίνησα το σενάριο». «Υπάρχει κάτι από το «Eraserhead» στο «The Elephant Man» και κάτι από αυτά τα δύο στο «Dune». Ένα είδος νήματος συνδέει και τα τρία στο μυαλό μου». Το «Blue Velvet» συγκεντρώνει ένα δυνατό καστ από τους Isabella Rossellini, Kyle MacLachlan, Laura Dern και Dennis Hopper. Χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ταινία του έτους (1986) από την Εθνική Εταιρεία Κριτικών Κινηματογράφου. Λίγο μετά ο σκηνοθέτης παρουσίασε σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC Arena τον κινηματογραφικό σουρεαλισμό. Πίστευε ότι η κινηματογραφική του προσέγγισή «...μάλλον προήλθε από τη ζωγραφική, από το καλλιτεχνικό μου υπόβαθρο, με έναν υποσυνείδητο τρόπο. Με ενδιαφέρει όχι μόνο η ιστορία, αλλά και η διάθεση που δημιουργεί ο συνδυασμός ήχου και οπτικής. Αυτό είναι που το κάνει μαγικό για μένα, αυτό που το κάνει βαθύ - η οπτική και ο ήχος συνεργάζονται...» Στη συνέχεια γύρισε την «Ατίθαση Καρδιά» (Wild at Heart, 1990), την τηλεοπτική σειρά «Ο Ύποπτος Κοσμος του Τουίν Πικς» (Twin Peaks: Fire Walk with Me – 1992), και συνέχισε με τα φιλμ «Χαμένη Λεωφόρος» (Lost Highway, 1996). «The Straight Story» (1999). «Μulholland Drive» (2001, Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών, ψηφισμένη από 177 Κριτικούς Κινηματογράφου στο BBC Culture, ως η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα), «Inland Empire» (2006).
Με τον σινεμά του ο David Lynch έβαλε (σύμφωνα με τον κριτικό κινηματογράφου Γιάννη Σμοΐλη) «στο κινηματογραφικό λεξικό το επίθετο, "λιντσικό", και ανάγκασε τους κριτικούς να το χρησιμοποιούν τόσο συχνά όσο και το "καφκικό", έκανε πλήθος ατάλαντων να νομίζουν ότι είναι αρκετό οι ταινίες τους να μη βγάζουν νόημα για να θεωρηθούν "ψαγμένες" και "μοντέρνες", όπως επίσης κατάφερε να ξεγελάσει ορδές ενθουσιωδών σινεφίλ πείθοντάς τους πως τις δημιουργίες του δεν χρειάζεται να τις καταλαβαίνουν "διότι η εμπειρία της θέασης είναι πιο σημαντική από την κατανόηση" (αυτό το φρικτό κλισέ, εν τω μεταξύ, ισχύει, όχι όμως μόνο για τις ταινίες του Λιντς αλλά για το σύνολο του σημαντικού κινηματογράφου, ακόμα και της πιο απλής, φαινομενικά, αφήγησης): όλα τα προηγούμενα, ωστόσο, μικρή σημασία έχουν μπροστά στα αληθινά κατορθώματα αυτού του μείζονος καλλιτέχνη του κινηματογράφου.
Ο Λιντς μάς έμαθε πως πίσω από τις εικόνες δεν κρύβονται λέξεις αλλά κι άλλες εικόνες, κι άλλες, κι άλλες, εις το διηνεκές... Μας έδειξε πως το Νόημα δεν μας είναι απαραίτητο, γιατί είμαστε όντα που κυρίως επιθυμούν και ονειρεύονται, και πως ο κινηματογράφος είναι η κατάλληλη τέχνη για να προσφέρει κατάλυμα στις φαντασιώσεις αυτών των μεταφυσικά ανέστιων όντων που επιθυμούν και ονειρεύονται... Απέδειξε, με αισθητικά μέσα και όχι με τις ιδέες (τα εργαλεία του ορθολογισμού, τον οποίο δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα), πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη - και ύπουλη - ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα και πως καλό θα ήταν να κοιτάξουμε πέρα απ' αυτή την ψευδαίσθηση, να απελευθερωθούμε απ' τα πνιγηρά δεσμά της και να αφεθούμε στην απέραντη σαγήνη ενός κόσμου απαλλαγμένου από το βάρος των ερμηνειών, στο υπέροχο μυστήριο, το όνειρο, τον εφιάλτη, τον ίλιγγο των εικόνων-σημαινόντων που έχουν απελευθερωθεί από τα σημαινόμενά τους, να γίνουμε κι εμείς εικόνες, απλώς εικόνες, τίποτα περισσότερο από εικόνες που επιθυμούν και ονειρεύονται.
Μοιάζει συμπτωματικό, αν όχι απόλυτα ακατανόητο, που υπήρξε για κάποιο διάστημα σύγχρονός μας, γιατί ο Λιντς ανήκει στο Μέλλον - και εκεί επιστρέφει απόψε. Ίσως κάποτε να φτάσουμε στον χωροχρόνο του. Ίσως και όχι. Οι ταινίες του, πάντως, ως μηνύματα από αυτό το μυστηριώδες Αύριο της ανθρώπινης κατάστασης, θα παραμείνουν εδώ, να μας θυμίζουν ότι μπορούμε να κάνουμε και χωρίς την Αλήθεια - όχι όμως χωρίς την Ομορφιά, όχι χωρίς τη Μαγεία. Ας μη λέμε αντίο στον Ντέιβιντ Λιντς, ας πούμε απλώς, εις το επανιδείν. Αν αυτή η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο (όπως το υπονόησε τόσες φορές), τότε μέσα σε κάποιο άλλο όνειρο θα τον ξανασυναντήσουμε.»
------------------------------------------------------------------------
Εισηγητής ο Παναγιώτης Δενδραμής, πτυχιούχος τμήματος Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ, με δίπλωμα σκηνοθεσίας (Σχολή Σταυράκου) και μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου. Είναι διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (διατριβή "Η κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα"), όπου δίδαξε ως ακαδημαϊκός υπότροφος. Διδάσκει ιστορία του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου.
Το σεμινάριο πραγματοποιείται κάθε Τρίτη στις 8.30μ.μ. στο στέκι της Δράσης, (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια). Tαυτόχρονα μεταδίδεται διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom:
Meeting ID: 850 0197 3068
Passcode: 497276
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
|
|
|
131
|
|
|
|
|
|
|
|
Τετάρτη
22
Ιανουαρίου
2025
|
|
|
|
|
Ακροβάτες στο χαρτί
|
|
|
|
|
|
Τοιχο-διωκτικά
|
Περί ποιήσεως (Μιχάλης Γκανάς)
Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.
|
|
|
|
Τα σχόλια σας...
|
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο18/11/2024 Χαράλαμπος Λαζάνης
Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρίξουν μια φρέσκια ματιά στα του οίκου τους. Το τί πραγματικά παίζεται με το ψυχομαχητό και το λαχάνιασμα των Δήμων πίσω από την "Αποκεντρωμένη" στη Δράση το έχουμε εμπεδώσει καλά, δηλαδή με όρους υπαρξιακούς της αυτοδιοίκησης. Από πλευράς του ο Δήμαρχος προβληματίζεται, όχι χωρίς θάρρος, με τα "κουρασμένα αντανακλαστικά" του πολιτικού συστήματος, ενώ οι σύμβουλοι της απερχόμενης Διοίκησης παραμένουν σε αφασία, κολλημένοι στο συστημικό τροπάρι της νομιμότητας. Εξαιρετικά διαυγής, ακριβοδίκαιη και σε πνεύμα δημοκρατικό/αυτοδιοικητικό -κοινοτιστικό θα έλεγα- η τοποθέτηση της δημοτικής μας Συμβούλου Μαρίνας Παπαχριστοδούλου.
|
|
|
Το Cine-Δράση συνδέεται με το Καλλιμάρμαρο12/10/2024 Μαρία Κυρίτση
Πολύ ωραία η χθεσινή πρωτοβουλία που πήρε η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων "Cine-Δράση"
για τη ζωντανή μετάδοση της συναυλίας.
Έκλεισα την οθόνη στο σπίτι και έφτασα στο ΤΥΠΕΤ για να παρακολουθήσουμε ΜΑΖΙ μια εκδήλωση πρωτίστως πολιτική, όπου η συμμετοχή, η συμπαράσταση και η διαμαρτυρία απέναντι στην ανεπάρκεια/ασυδοσία της κεντρικής διοίκησης είναι για μένα προσωπική ανάγκη και κοινωνική υποχρέωση. Και η μαζική παρουσία πολιτών είναι σημαντική τόσο στην κάθε γειτονιά όσο και στο στάδιο.
Δυστυχώς μικρό τμήμα της συναυλίας μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε αφού σύντομα έφτασε η ώρα της προκαθορισμένης προβολής. Μάταια κάποιοι προσπαθήσαμε να επισημάνουμε ότι η βραδιά ήταν ξεχωριστή και η παράστασή μας στο γεγονός είναι σημαντική, όχι μόνο για τους πενθούντες ή τους κυβερνώντες αλλά κυρίως για τους εαυτούς μας. Ότι η λέσχη δεν είναι μόνο ομάδα προγραμματικής προβολής ταινιών, αλλά πολύ περισσότερα πράγματα και το αποδεικνύει συνεχώς. Ότι δεν ήταν σοβαρή παρέκκλιση να καθυστερήσει η προβολή για 1 - 1,5 ώρα.
Διαφωνήσαμε άσχημα (ειπώθηκαν λόγια που δεν θέλω να μεταφέρω), χωριστήκαμε στα δυό, ψηφίσαμε (!) και τελικά κάποιοι αποχωρήσαμε (ένθεν και ένθεν) πικραμένοι.
Αν πιστεύουμε ότι η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων "Cine-Δράση" έχει πολιτιστικό και κοινωνικό και πολιτικό πρόσημο, αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο.
Όσοι συμμετέχουμε και αγαπάμε αυτή τη δράση, ας την στηρίξουμε και, μέσα από τις διαφωνίες μας, ας την προστατεύσουμε.
|
|
|
|
|
|
|
Δημοτικές Εκλογές 2014
ΓΠΣ Βριλησσίων 2011
Δημοτικές Εκλογές 2010
Παιδεία 2009
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Το στέκι της Δράσης
|
|
|
|
Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797.
H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|