|
1/9/2023
|
Επαναπροσδιορισμός της έννοιας της ελληνικότητας
|
της Μαριάννας Χρυσικάκου
|
|
|
Στη νήσο Σφακτηρία ηττήθηκαν για πρώτη φορά οι Σπαρτιάτες στην καταληκτική πια φάση του Πελοποννησιακού πολέμου το 425 π.χ. από τους Αθηναίους. Εκατοντάδες χρόνια πριν, στο ιστορικό μυθικό λυκαυγές, οι αρχαίοι Μεσσήνιοι θυσίαζαν στην ίδια νήσο ταύρους προς το θεό Ποσειδώνα για να εξευμενίσουν το θείο Φως και να υποδηλώσουν την ανάγκη υπόκλισης και μεταστοιχείωσης του ζωικού ενστίκτου στην ανώτερη διαύγεια.
Σήμερα μπροστά στα μνημεία ενθύμησης της περίφημης ναυμαχίας του Ναβαρίνου το 1827 που έκρινε την έκβαση της ελληνικής επανάστασης, έμπροσθέν του «η πατρίς ευγνωμονούσα», οι σύγχρονοι πατριώτες δεν κλίνουν πλέον το γόνυ.
Το δέλεαρ της οθόνης και της κατανάλωσης της εμπειρίας, πολύ δε περισσότερο κοινοποίησης της εμπειρίας, υπερβαίνει κατά πολύ την ηθική εξύψωση της καρδιακής παρατηρητικότητας και την εν δύναμη σύνδεση με την ίδια την αυθεντική εμπειρία.
Όλοι μας, ανεξαιρέτως, από κοινωνοί και ευσεβείς λειτουργοί της εμπειρίας έχουμε μεταμορφωθεί σε αναιδείς καταναλωτές και τεχνολογικοί γητευτές της εμπειρίας. Τον πρώτο βέβαια που εξ ‘ορισμού εξαπατούμε είναι τον ίδιο τον εαυτό μας.
«Αιδώς Αργείοι» αντηχεί αιώνια η προσταγή της Ήρας μέσα από τα χείλη του Στέντορα το βράδυ που πεθαίνει στην Τροία ο Αχιλλέας.
Απέθαναν οι ημίθεοι ήρωες, αυτοί που με τη γνώση ή τις πράξεις ή τους στίχους τους έθεταν τα στήθη τους έμπροσθεν του έθνους και της κοινωνίας. Ο Παναγούλης, ο Καζαντζάκης, ο Σικελιανός, ο Αγγελόπουλος, ο Ρίτσος, ο Τσικλητήρας. Ο Διονύσιος Σολωμός. Αυτές οι δικλείδες προστασίας της έννοιας της ανθρωπιάς, της έννοιας της ελληνικότητας, δυο δηλαδή εννοιών ιστορικά και ηθικά απόλυτα συνυφασμένων, έχουν ανέλθει στον μυστικό παράδεισο της αιωνιότητας.
Μείναμε πίσω όλοι εμείς με τα κινητά προτεταμένα να αποθανατίζουμε την φαυλότητα της εποχής μας και την ουσία, το φως του τόπου μας να βυθίζεται αύτανδρο στη λησμονιά. Και την προδοσία.
Η ελληνικότητα και οι βαθιές γενετικές αρχές των Ελλήνων είναι βαθύτατα συνυφασμένες με το ελληνικό τοπίο. Αυτό που εκλείπει καθημερινά πρώτα μέσα μας.
Η αγνότητα της ποιμενικής Θεσσαλικής γης, ο μινιμαλισμός των Κυκλάδων, η αρχέγονη πολεμική ιαχή της Κρήτης, η ευφορία της Μεσσήνης και η αυστηρότητα της Λακωνίας.
Η τραγουδιστή γλυκύτητα των Ιονίων νήσων, η ανώτερη στρατηγεία των Αθηνών, η μυητική τελετουργία των Μακεδόνων, η ιαματικός μανδύας της Επιδαύρου και της Κω.
Το Βοτανικό Πάνθεον του Πηλίου το δελφικό Απολλώνιο υπερήλιον του φωτός, το αγνό μεταμορφωτικό ταξίδι των Κυθήρων.
Μαζί με το ελληνικό τοπίο χάνεται και η βαθύτερη πνευματική φύση των Ελλήνων.
Η ψυχή του Τόπου μας. Η Πεμπτουσία μας.
Το αυθεντικό ελληνικό Πενταστάλαγμα.
Τι απομένει; Προς το παρόν, ο στείρος καταναλωτισμός ο κυνισμός και η ανοχή ενός φαύλου κοινωνικό-οικονομικού μοντέλου παντελώς εχθρικού προς τη φύση, τον πολιτισμό και κατά συνέπεια τον ίδιο τον άνθρωπο.
Τούτες τις πίκρες εποχές για την ανθρωπότητα και τον τόπο μας, ας μη λησμονήσουμε και ας προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε πρωτίστως το Πνεύμα που διαπνέει τούτο τον ιερό τόπο και είναι εκ φύσεως αδύνατον να εκλείψει.
Τούτη την ώρα που εκλείπουν οι ήρωες, ήρωας οφείλει να γίνει ο καθείς και η καθεμία και να φροντίσει να καταλαμβάνει το χώρο του στη ζωή με αξιοσύνη, σεβασμό και ευπρέπεια. Και να συνασπιστεί ενεργά με κοινωνίες ομάδες που ως έργο τους έχουν να υπερασπίσουν αυτό το πνεύμα με έργα και πράξεις στην καθημερινότητα της κοινωνίας. Όσο αντέξουμε μέχρι να παραδώσουμε επάξια τη σκυτάλη του ανθρώπινου αγώνα στην επόμενη γενιά.
Η Μαριάννα Χρυσικάκου συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο της ΔΡΑΣΗΣ για τις δημοτικές εκλογές.
|
|
|
1019
|
|
|