|
21/6/2021
|
Μουριές
|
του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου
|
|
|
Τις γνώρισα με τους φρεσκοκομμένους γλυκούς, σγουρούς καρπούς τους, με τους οποίους άξιες οικοδέσποινες παρασκευάζουν λαχταριστές μαρμελάδες να τις πωλούν στους συνεταιρισμούς τους, καθώς και σχετικές βιοτεχνίες να τις διαθέτουν στην ευρύτερη αγορά.
Τις συναντούμε συχνά στους δρόμους χωριών και πόλεων σε δεντροστοιχίες σαν δέντρα καλλωπιστικά, όπου όταν αργά το Φθινόπωρο πέφτουν τα φύλλα τους για να κοιμηθούν τους κρύους μήνες, οι κλαδευτές κομμωτές τους δίνουν προκαταβολικές εξετάσεις για ένα όμορφο λουκ τους την Άνοιξη, στο πληθωρικό τους ξύπνημα ανάμεσα στα άλλα δέντρα. Αυτές συνήθως είναι άκαρπες από τους επεμβασίες βιολόγους στην τεκνογονία τους, εναρμονισμένη στα δικά μας γούστα, βόλεμα και αισθητική. Αυτές χρησιμοποιούνται από παλιά σε μέρη που ανθεί η μεταξοσκωληκοτροφία για την παραγωγή του φυσικού, φίνου μεταξιού. Μια δυναμική βιοτεχνία, που στη χώρα μας περιορίστηκε σήμερα στην περιοχή του Σουφλίου, πάνω στον ποταμό Έβρο.
Όλα τα είδη της συμβάλουν στο φιλτράρισμα του αέρα που αναπνέουμε με την αποδέσμευση του οξυγόνου από το διοξείδιο του άνθρακα. Το ξύλο της μουριάς είναι καλό επίσης για έπιπλα και στις οικοδομές. Ιδιαίτερα στο είδος της που απαντάται στην Αφρική.
Υπάρχει όμως και μία άλλη ωφελιμότητα αυτού του δέντρου άυλη, που πουλιέται επιδέξια από αρκετούς επιχειρηματίες στη χώρα μας τους καυτούς μήνες του Καλοκαιριού με «τα τραπεζάκια έξω». Πρόκειται για τον ίσκιο του! Με αυτόν άνθρωποι της εστίασης και πολλών άλλων τρόπων προσφοράς κοινωνικής απόλαυσης αναψυχής και ψυχαγωγίας, βγάζουν το ψωμί τους ή προωθούν ευγενείς σκοπούς, μηδέ και του στεκιού της «Δράσης για μια Άλλη Πόλη» εξαιρουμένου με τις δυο μουριές του στην αυλή.
Και στην πατρίδα μας το Καλοκαίρι διαρκεί πολύ! Και της μουριάς ο ποθούμενος ίσκιος συναγωνίζεται στα ίσα εκείνον του πλάτανου, με ομοιότητες όμως και διαφορές. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι στα παραμύθια, τους μύθους και την λαϊκή μούσα, στις χαρές και τις λύπες, ο πλάτανος πήρε από την μουριά την πρωτιά γιατί απλούστατα χρονικά προηγήθηκε στον τόπο μας. Ρίζωσε με το πάσο του αργά και βαθιά στη ζωή μας, τον νου και την καρδιά μας. Και εκεί που στη γη ρίζωσε, επιβάλλεται με το μεγάλωμα του, τον όγκο του και την γραμμένη πάνω του Ιστορία. Η μουριά όμως αν και δεύτερη χρονικά στην ίδια αρένα για παροχή ίσκιου και δροσιάς, έχει τα δικά της ακαταμάχητα όπλα όπως: Τις μικρότερες απαιτήσεις σε τροφή και νερό, την γρηγορότερη ανάπτυξη, το πληθωρικό της παχύ φύλλωμα που ενισχύεται κάθε χρόνο με το σωστό της κούρεμα και καλύπτει πληρέστερα τα κενά. Η επιθυμητή στο κατάλληλο ύψος οριζοντίωση των κλάδων της, επιτυγχάνεται με την προσθήκη ανάλογων βαρών στις άκρες τους, όπως π.χ. κρέμασμα πλαστικών φιαλών με νερό, έτσι που με πολύ μικρότερο συνολικά όγκο από εκείνον του πλάτανου, διαμορφώνεται σε μια σταθερή, ζωντανή, πράσινη και θαλερή ομπρέλα στα πολλά, πολλά χρόνια ζωής της χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα, εκτός εκείνης της κόμμωσης μια φορά τον χρόνο και το νερό της βροχής.
Αυτό το δέντρο με αυτά τα προσόντα είχα υπ’ όψη μου, όταν οραματίστηκα την μετατροπή των περισσότερων -αν όχι όλων των δρόμων της μικρής μας πόλης- σε πράσινες στοές, με καθολική απαλλαγή των πεζοδρομίων από τα φυτεμένα πάνω τους πεύκα μαζί με άλλα ακατάλληλα και ελεύθερη απόδοση τους σε όλους τους συνδημότες μας, ΑΜΕΑ και μη. Και οφείλω να δηλώσω ότι το όραμα τούτο δεν θα το χαρακτήριζα καθόλου σουρεαλιστικό, μια και το στηρίζω τόσο σε μακρόχρονες παρατηρήσεις βιωμένες ανά την πατρίδα μας όσο και σε προσωπικούς πειραματισμούς εδώ και αλλού, με επιτυχίες και αποτυχίες, των οποίων η λεπτομερής τους έκθεση θα κούραζε σίγουρα τον αναγνώστη.
Πάντα πρόθυμος για συζήτηση,
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.
|
|
|
1992
|
|
|