|
4/6/2021
|
Λόγος εν Πράξει
|
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
|
|
|
Από καιρό είχε δημιουργήσει μια μεγάλη περιουσία λέξεων, που τις άπλωνε διαλέγοντάς τις σχολαστικά, στοχεύοντας σκέψεις που τον πολιορκούσαν.
Μα δεν έφταναν οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια δεν τον έφταναν. Πότε κυνηγούσε το χρόνο, πότε ο χρόνος κυνήγαγε αυτόν. Πότε έβαζε κάτω το κεφάλι κι έτρεχε σαν ατίθασο πουλάρι, πότε στύλωνε τα ποδάρια σα παλιογάιδαρος και παρατηρούσε τον αγώνα.
Και το κορμί του σχιζόταν, στα δύο, στα τέσσερα, στα μύρια, μα που να τον χωρέσει. Ένα σαρκίο όλο κι όλο πως να προκάμει όλες τις έγνοιες και τις απαιτήσεις του νου του.
Κι όλο τραβούσε το σκοινί, όλο και το ζόριζε, μέχρι που το 'σπασε και τα ξεμπέρδεψε. Το σώμα του απόμεινε στη γη να πλανιέται, και το μυαλό του πήρε τους ανοιχτούς ουράνιους δρόμους.
Θα 'ναι τουλάχιστον τέσσερις αιώνες που οι θύμησες έχουν χαθεί - Διάστημα ασήμαντο, ευτελές για τα συμπαντικά μεγέθη.
Τα χνάρια του ακολούθησαν τόσοι και τόσοι, φτιάχνοντας κοινωνίες ξε-Χωριστών, ξε-Χωρισμένων υπάρξεων, ανίκανων να συνταιριάξουν το μέσα με το έξω σαν ένα στοιχείο παραδομένο στο όλον.
Θα 'ναι τουλάχιστον τέσσερις αιώνες που τυραννιέται στο χάος να βρει το κορμί του, ώστε να βάλει τους λογισμούς του σε πράξη, ορίζοντας την συντέλεια του χρόνου.
ΠΊΝΑΚΑΣ: Charles Courntey Curran, Στα ύψη. 1909.
ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ
|
|
|
1194
|
|
|