|
30/5/2021
|
Παραμύθια με παιδικές χαρές
|
(Και δύο σχόλια προς την δημοτική αρχή Βριλησσίων )
|
|
|
Ήταν κάποτε στη γη μια χώρα, και σ’ αυτήν μια πανέμορφη πόλη με πολύ πράσινο. Τι πάρκα, τι παιδικές χαρές, τι δάση, τι πράσινα σημεία: μικρά και μεγάλα, τι βραβεία πανελλαδικά και πανευρωπαϊκά. Οι δημότες της ευτυχισμένοι και ανέμελοι, ζούσαν απολαμβάνοντας τις επιτυχίες τους σε εθνικό, τοπικό και προσωπικό επίπεδο. Μέχρι που τους βρήκε μεγάλη συμφορά. Μια μεγάλη οικονομική κρίση άλλαξε τις ζωές τους και τους βύθισε στη δυστυχία. Αλλά σιγά-σιγά οι κάτοικοι αυτής της χώρας και αυτής της πανέμορφης πόλης, αξιοποιώντας την παράδοση χιλιετιών και τα διδάγματα των αρχαίων προγόνων τους κάπως την ξεπέρασαν, (μεταξύ μας, όχι και με μεγάλη επιτυχία).
Πάνω όμως που συνέρχονταν, τους βρήκε μια ακόμα συμφορά! Η υγειονομική κρίση! Τους έκλεισε στα σπίτια τους, τους φόρεσε μάσκες, (περίπου σαν αυτές που φοράνε οι ληστές τραπεζών), άρχισαν να δουλεύουν για πολλές και παράξενες ώρες με ένα περίεργο τρόπο που τον έλεγαν τηλε-εργασία, ενώ τα παιδιά τους, πού τα έχανες πού τα έβρισκες, μπροστά σε έναν υπολογιστή -που μέχρι τότε δύσκολα τους επέτρεπαν ακόμα και να τον πλησιάσουν- να κάνουν τα σχολικά, φροντιστηριακά και τα μαθήματα ξένων γλωσσών. Μέχρι και τη γυμναστική έκαναν διαδικτυακά, ακόμη και το κουτσομπολιό με τους φίλους τους, κάπου ακούστηκε ότι και κάποια άλλα θέματα «λύνονταν» με αυτό τον τρόπο, αλλά εμείς δεν τα πιστεύουμε. Τα σπίτια γέμισαν ζωή, που και που έπεφτε και κανένα ξύλο στα γυναικόπαιδα, έτσι για να μην ενοχλούν, τα ντελίβερι γνώρισαν μεγάλες δόξες, καθώς καφέδες, γλυκά και γκουρμέ δημιουργίες μεγάλων σεφ πήγαιναν κι έρχονταν. Καμιάς άλλης χώρας οι κάτοικοι δεν κλείστηκαν τόσο πολύ, ποτέ δεν παραγγέλθηκαν απέξω τόσα φαγητά και ποτά. Αλλά και πάλι, επειδή ήταν δοξασμένο έθνος και είχαν και σπουδαίους ηγέτες, και αυτή η δυστυχία κάπως ξεπεράστηκε.
Τότε βγήκαν όλοι στους δρόμους και τις πλατείες, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα (λέμε τώρα). Και μαζί, βγήκαν και τα παιδιά που είχαν μπαφιάσει και βαρεθεί την κλεισούρα. Ιδίως αυτά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού έτρεξαν στις παιδικές χαρές. Και τότε ένα μεγάλο εύγε ακούστηκε από άκρη σε άκρη στην πόλη, καθώς τα παιδιά και περισσότερο οι συνοδοί τους, βρέθηκαν μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη. Οι παιδικές χαρές δεν λειτουργούσαν λόγω ανακαίνισης! Οι κούνιες, οι τσουλήθρες, οι τραμπάλες, τα σκάμματα, ανακαινίζονταν όλα. Καινούρια υλικά, νέα ψεύτικα δάπεδα, κούνιες τελευταίας τεχνολογίας, που δεν τις έβλεπαν αλλά τις φαντάζονταν να έρχονταν να αντικαταστήσουν τις παλιές.
Βέβαια την ευχαρίστηση που ένοιωσε η πλειοψηφία παιδιών και συνοδών αμαύρωσαν κάποιες λίγες φωνές διαμαρτυρίας. «Τώρα βρήκαν να κάνουν ανακαίνιση;» έλεγε μια παιδική φωνούλα. «Μα αν δεν παίξουμε τώρα που μόλις βγήκαμε από την καραντίνα, πότε θα παίξουμε;» απαντούσε μια άλλη, «και γιατί άργησαν τόσο πολύ;». Αλλά και αυτές χάνονταν μέσα στη γενική ευφορία, αφού σύμφωνα με την απάντηση της σοφής και αλάνθαστης διοίκησης της πόλης: «Η ταλαιπωρία είναι προσωρινή, η ευχαρίστηση που ακολουθεί αιώνια». Εκτός αυτού, όσοι διαμαρτύρονταν το έκαναν φαίνεται έτσι, χωρίς λόγο μόνο, μόνο για αντιπολιτευτικούς λόγους.
Σοβαρά τώρα: Η δημοτική αρχή πρέπει να αναρωτηθεί γιατί παρά τα μεγάλα λόγια, τα βραβεία, τις πρώτες θέσεις, τα φιλόδοξα σχέδια και τις μεγαλεπήβολες συζητήσεις, όπως αυτή που αφορούσε την «Παροχή εξελιγμένων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών του Δήμου Βριλησσίων του Προϋπολογισμού, οικονομικού έτους 2021» (θέμα συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής της Παρασκευής 28ης Μαΐου), κάποια ζητήματα χρονίζουν δυσκολεύοντας την ήδη επιβαρυμένη ζωή των κατοίκων του προαστίου.
Δεν είναι μόνον το νερό, η ποιότητα του, οι συχνές διακοπές, οι ακόμα πιο συχνές διαρροές στα σημεία ποτίσματος, η εγκατάλειψη του πράσινου στους κοινωφελείς χώρους, με κορυφαίο παράδειγμα το πάρκο «Μίκης Θεοδωράκης» (ΤΥΠΕΤ), η αδιάβατη κατάσταση σε κάποιους δρόμους, τα 11 ή κατά άλλους 17 δέντρα στην Πίνδου που με απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής θα κόβονταν, αλλά τελικά δεν κόπηκαν, η αποκρουστική μυρωδιά που αναδύεται στην πλατεία Ελευθερίας και δυσκολεύει τη ζωή των γύρω καταστημάτων, των πελατών και των θαμώνων τους.
Αυτές τις ημέρες είναι πολύ έντονη η δυσαρέσκεια από τις κλειστές παιδικές χαρές. Αλήθεια, γιατί δεν φρόντισε η δημοτική αρχή με τη λήξη της καραντίνας να είναι όλα έτοιμα για να τα απολαύσουν τα παιδιά; Χρήματα υπήρχαν και οι δικαιολογίες ότι φταίνε πάντα οι άλλοι, (επί του προκειμένου ο προμηθευτής των δαπέδων που καθυστερεί την παράδοση), δεν μπορούν ούτε να εξηγήσουν, ούτε να δικαιολογήσουν την καθυστέρηση.
Δύο συμπεράσματα αναδεικνύονται από αυτές τις αδυναμίες:
Το πρώτο είναι ότι εκτός από όραμα η σημερινή δημοτική αρχή, στερείται και μιας κάποιας δυνατότητας να βάλει κάτω τα πράγματα, να πάρει άμεσα μέτρα, μέτρα μικρά και απλά που νοικοκυρεύουν το προάστιο και κάνουν τη ζωή των κατοίκων του πιο ανθρώπινη.
Το δεύτερο είναι ότι η τακτική του «κάνω ότι μπορώ, όποτε μπορώ και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν, ούτε ενημερώνω τους δημότες, γιατί εμένα ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές», δεν είναι μόνον αντιδημοκρατική αλλά είναι και επικίνδυνη.
Ας το ξανασκεφτούν!
Ας το ξανασκεφτούμε κι εμείς οι δημότες!
Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη
Στη φωτογραφία η παιδική χαρά Κρήτης & Ηπείρου (πλ. Μ. Χατζηδάκη)
|
|
|
1364
|
|
|