|
26/5/2021
|
Σμιλεύοντας τη σκέψη: Συζητήσεις στη ΔΡΑΣΗ για την προσβασιμότητα.
|
του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου
|
|
|
Και φυσικά δεν εννοώ μόνο την δική μου, αλλά και του καθενός συμμετάσχοντος στην διαδικτυακή άτυπη συζήτηση του συντονιστικού της ΔΡΑΣΗΣ για την προσβασιμότητα στα πεζοδρόμια της πόλης μας. Οι εκλεκτοί καλεσμένοι μας σχετικοί με το θέμα, με περγαμηνές, πείρα, αγώνες, νίκες και ήττες, κ.κ. Σωτήρης Παπαδόπουλος, Γιάννης Πολυχρονίου, Γεράσιμος Πόλης και Διονύσης Κλαδάκης ανέπτυξαν πολύπλευρα το πρόβλημα, μας έδωσαν πολύτιμες γνώσεις, εξέφρασαν επιφυλάξεις, γκρέμισαν βεβαιότητες, μας συμβούλεψαν, υπέδειξαν προτάσεις. Θερμά τους ευχαριστούμε.
Στη συνέχεια η επακολουθήσασα μετά διήμερο συζήτηση μεταξύ των τριών συμβούλων της παράταξης μας «Δράση για μια Άλλη Πόλη» με μερικούς από μας στην ίδια παράταξη, με την συμμετοχή αυτή τη φορά και του γεωπόνου μας Ανδρέα Βαρώτσου, Προέδρου της Ένωσης βιοκαλλιεργητών Πύργου, υπήρξε και αυτή γόνιμη. Αναφέρω χαρακτηριστικά την κατηγορηματική γνώμη του προαναφερθέντος γεωπόνου, ότι τα ξενόφερτα δέντρα -δεν θυμάμαι το όνομα- που φυτεύτηκαν σε κάποια από τα πεζοδρόμια μας με ζημιογόνα συμπεριφορά τόσο στα ίδια όσο και στις παρακείμενες σωληνώσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, πρέπει να αφαιρεθούν. Την ίδια στιγμή ο ίδιος συνομιλητής και συνδημότης μας, μας ρωτούσε αν προϋπήρξαν τα πεύκα ημών των ιδίων καθώς και ποιοι τα φύτεψαν στα πεζοδρόμια. Ερωτήσεις που έτσουξαν! Καμία απάντηση. Εγώ εκ των υστέρων θα του απαντούσα ότι ίσως δεν είναι η ώρα για αναζήτηση ευθυνών ή ενοχών, αλλά για το τι μέλει γενέσθαι με την υπάρχουσα κατάσταση. Δική μου πρόταση σε προηγούμενο γραπτό μου για διαπλάτυνση τουλάχιστον ενός πεζοδρομίου εις βάρος του απέναντι ή του δρόμου, προσέκρουσε στις επιφυλάξεις του κ. Παπαδόπουλου και του συνομιλητή του κ. Κλαδάκη στην πρώτη συζήτηση, με το σκεπτικό να μη θίγουμε τα υφιστάμενα μεγέθη από τον κίνδυνων πιθανών αναταράξεων μετατροπής απορροής υδάτων, κυκλοφορίας οχημάτων κ. ά.
Με αναφορά της επικείμενης εφαρμογής του ΣΒΑΚ στην πόλη μας χωρίς προηγούμενη σοβαρή και υπεύθυνη διαβούλευση με τους συνδημότες μας, εκφράστηκαν φόβοι χειροτέρευσης της κυκλοφορίας που βιώνουμε, αντί της επιθυμητής βελτίωσης της.
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση από τον συνδημότη μας πολιτικό μηχανικό κ. Αντώνη Θεοφίλη μας προβλημάτισε. Ανέφερε έναν δρόμο όπου κτίστηκαν πολλές πυλωτές για να κατοικηθούν. Τα αυτοκίνητα που στέγαζαν θα προστεθούν στα στους γύρω δρόμους σταθμεύοντα. Η πιθανότητα να συνεχιστεί αυτό και στους άλλους δρόμους μεγάλη, θα πρόσθετα και αναμενόμενη με ότι αυτό συνεπάγεται με την έλλειψη χώρου στάθμευσης. Και τούτο καθ’ ολοκληρία νόμιμο, με την προτροπή μάλιστα του Ακαδημαϊκού Δρ. Πολιτικού Μηχανικού Παναγιώτη Καρύδη, καθηγητή του Ε.Μ. Πολυτεχνείου στις Αντισεισμικές Κατασκευές, που θεώρησε τις πυλωτές λάθος και κατά πολύ υπεύθυνες των καταστροφών στον μεγάλο σεισμό που έπληξε την Καλαμάτα. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μία αντίφαση που θα μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου, σε συνδυασμό με την αχαλίνωτη αύξηση της τιμής κατοικίας στα Βριλήσσια.
Ο φίλος Αντώνης διατύπωσε ακόμη και μια γνώμη για την γρήγορη αναπλήρωση του πράσινου στην περίπτωση αφαίρεσης δέντρων από τα πεζοδρόμια. Είπε, πρότεινε δηλαδή, την χαμηλή φύτευση στις πρασιές, που η πολεοδομία πρόβλεψε να αγκαλιάζουν τις οικοδομές στην πόλη μας. Πρόταση που βασικά δεν αντιμάχεται, δεν ανταγωνίζεται, δεν αποκλείει τον συνδυασμό και με την δική μου προτίμηση στα μεγάλα φυλλοβόλα δέντρα σε αντικριστές πρασιές προσόψεων κατοικιών. Όταν όμως αυτή η χαμηλή φύτευση επιχειρείται κοντά στην μάντρα που χωρίζει τον ιδιωτικό χώρο της οικοδομής με το πεζοδρόμιο, υπάρχει και το ζούμε, ο κίνδυνος αχρήστευσης του με έναν άλλο τρόπο. Η προβολή του φυλλώματος της όταν περνά τα κάγκελα περιορίζει ακόμη την πεζοδρόμηση, μέχρι και την παντελώς κατάργηση της! Φαινόμενο συχνά, πυκνά παρατηρούμενο. Εδώ βοηθάει και ένας δόλιος αποπροσανατολισμός, που είναι η όμορφη κόμμωση η συνοδεύουσα συνήθως αυτούς τους θάμνους, με την οποία κερδίζουν την συγχώρεση από τους υγιείς διαβάτες. Από τους ΑμέΑ όμως; Συμβαίνει και βαθύτερη παρανομία, που σχετίζεται με τον κρυφό σφετερισμό δημόσιας γης. Τούτο το νεοελληνικό κατόρθωμα επιτυγχάνεται με τον ακόλουθο τρόπο: Αρχικά φυτεύεται ο πλούσιος αειθαλής θάμνος εσωτερικά μιας χαμηλής μάντρας χωρίς κάγκελα. Στη συνέχεια αναπτυσσόμενος υφέρπει σ’ αυτή και όταν την υπερβεί κάμπτεται τεχνηέντως κατά 180 μοίρες για να αγγίξει αναπτυσσόμενος το πεζοδρόμιο όπου αφαιρείται η πλακόστρωση γύρω στα είκοσι εκατοστά για καταβολάδες ή φυτεύονται και νέοι του είδους του είδους από φυτώριο που αγκαλιάζονται με τους παλιούς μαζί πάλι με μια όμορφη κόμμωση που σκεπάζει τα πάντα που περνούν αθέατοι πάλι οι κλέφτες από τους διερχόμενους υγιείς. Από του ΑμέΑ πάλι όμως; Το καταθέτω κι’ αυτό. Υπάρχει σε κεντρικό σημείο προβεβλημένο και σίγουρα δεν θα είναι το μόνο...
Η βάδιση σύριζα με την μάντρα δικαιούται να γίνεται ανεμπόδιστα και το κούρεμα του φυλλώματος οφείλει να γίνεται τουλάχιστον μέχρι του ύψους των δύο μέτρων και είκοσι εκατοστών, όσο και εκείνο μιας συνηθισμένης καμαρόπορτας.
Μια άλλη παράβαση που συνήθως διαλάθει της προσοχής θέλω να αναφέρω και αυτή θα είναι η τελευταία για σήμερα. Γιατί τόσο το σμίλευμα της σκέψης είναι ατελείωτο όταν ξαίνει κανείς τα πράγματα, όσο και η νεοελληνική παραβατικότητα ανεξάντλητη, μέχρι που έπιασα και τον εαυτό μου άθελα παρανομούντα! Το πού και πώς δεν θα το πω. Αρκετά έχω πληρώσει μέχρι τώρα και την παρανομία μου αυτή έχω προγραμματίσει να την πληρώσω εν ευθέτω χρόνο, αν προφθάσω...
Πρόκειται λοιπόν για μια ακόμη παρανομία (των άλλων) εκείνη της ταπείνωσης των πεζοδρομίων μπροστά στην ιδιωτική αυθαιρεσία. Χρησιμοποιώ επίτηδες την λέξη «ταπείνωση» και όχι κάποια άλλη ουδέτερη όπως χαμήλωμα, κάμψη, βύθισμα, για να κολακεύσω τον αρχοντοχωριατισμό εκείνων που δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με την δημόσια περιουσία, κλεισμένοι στο καβούκι τους. Είναι αυτή που ακόμη και στην πρόσφατη λειψή αποκατάσταση μερικών πεζοδρομίων μετά την πρόσφατη θεομηνία, τα χαμήλωσαν γλυκά μπροστά στις εισόδους των πολυκατοικιών και των υπόγειων γκαράζ για διευκόλυνση των ιδιοκτητών, υποκύπτοντας στην αρχική παραβατικότητα των τελευταίων που έκτισαν ψηλότερα από το επίπεδο του πεζοδρομίου. Ξέρουν να τα μπαλώνουν τόσο όμορφα οι εργολάβοι μας!
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.
|
|
|
920
|
|
|