Τα εκλογικά αποτελέσματα. Ερωτήματα ή διλήμματα;

30/5/2014

Του Γιάννη Τσίχλα. Ένα κείμενο από το συντονιστικό της "Δράσης"

Πέρα από το κέρδος σε ψήφους και τις ποσοστιαίες συσχετίσεις, θεωρώ ως προσωπικό μου κέρδος αυτών των εκλογών, την ίδια τη «Δράση». Βρίσκομαι μαζί με φίλους ή συντρόφους -χωρίς να επηρεάζει η όποια προσφώνηση την ουσία της σχέσης- με τους οποίους, συνεργαζόμενος παίρνω πράγματα, «κλέβω» από τη διατυπωμένη σκέψη τους, την εν γένει συμπεριφορά τους.

Μπορώ να βλέπω με άλλο μάτι όσα γίνονται, να ακούω με άλλο αυτί τα όσα λέγονται, να σκέφτομαι με άλλο μυαλό τα νοήματα που βγαίνουν από όλη αυτή την «ομιλούσα εικόνα», με ολοένα ανανεωμένο ενδιαφέρον. Για μένα διευρύνθηκε το πεδίο της πολιτικής μου συνύπαρξης, νιώθω πως γίνεται εποικοδομητική η συμμετοχή μου, να είναι ένα κομμάτι του παζλ που λέγεται Δράση, χωρίς καμία απολύτως επιδίωξη συμφωνιών με τις απόψεις μου, πόσο μάλλον για επιδιωκόμενες πλειοψηφίες.

Είναι αλήθεια. Περιμέναμε μεγαλύτερα ποσοστά, είχαμε ενδείξεις για δεύτερη Κυριακή, που τις μετατρέπαμε σε αποδείξεις... γιατί έτσι μας βόλευε. Είναι απολύτως ανθρώπινη η μετατροπή του επιθυμητού σε πραγματικό. Και η πραγματικότητα επιβλήθηκε και αποδείχτηκε, για να αποδειχτεί μαζί της και η ανθρώπινη φύση μας. Από τη μια ενθουσιασμός, αυξημένες προσδοκίες, εν μέρει έπαρση. Από την άλλη στενοχώρια, αιτιολογημένα και αναίτια ερωτήματα, διλήμματα, εν μέρει απογοήτευση. Πράγματα εντελώς ανθρώπινα, που όσο ποιο έντονα τα ζούμε, τόσο περισσότερο εξανθρωπιζόμαστε.

Και τα ζήσαμε και είμαστε εδώ για να τα ξαναζήσουμε. Αδιόρθωτοι, αμετανόητοι, εν μέρει επαρμένοι, δηλαδή απόλυτα ανθρώπινοι. Αφού, τάχα θα πάρουμε πίσω και το Δήμο και τη ζωή μας, και δεν μας φτάνουν μόνο αυτά, αλλά, άκουσον - άκουσον, θα πάρουμε πίσω και τη ...χώρα μας!!

Τελικά κερδίσαμε ή χάσαμε; Η απάντηση εξαρτάται εάν θεωρηθεί ερώτημα ή δίλημμα. Και εξηγούμαι:

Εάν ληφθεί ως ερώτημα, θέλει απάντηση αποδεικτική των πραγμάτων, σημαίνει αριθμούς, ποσοστά, μαθηματικά μοντέλα, στατιστικούς συσχετισμούς, που να επικυρώνουν επιστημονικά το εκλογικό αποτέλεσμα. Οι επιστήμονες επικυρώνουν επιστημονικά τα αποτελέσματα υπέρ εκείνου που τους παραγγέλνει την αναλυτική επικύρωση. Και ω του θαύματος! Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι!

Πλήρης αλλοτρίωση των πολιτικών μηνυμάτων της κάλπης, εν όσο τα «μηνύματα» παράγονται από «ειδικούς επιστήμονες» και επιβάλλονται από τα ΜΜΕ. Επιστήμονες που όσο ποιο απολίτικοι δηλώνουν τόσο ποιο αυθεντικοί παρουσιάζονται. Ζούμε την απόλυτη κυριαρχία των αριθμολάγνων καλποεραστών, διαφθορέων της κοινής γνώμης.

Στην ίδια παγίδα θα πέσουμε και εμείς, θα γινόμαστε «ειδικοί» εκλογολόγοι, μένοντας στην αυταρέσκεια μας, υποταγμένοι στη «κρυφή γοητεία» των αριθμοποσοστών, που είναι μόνο ενδεικτικοί, της μέχρι τώρα δουλειάς μας. Το εάν θα αποδειχτούν και πραγματικοί, είναι θέμα συνέχειας. Και πάνω σε αυτό πρέπει να στηρίζεται η όποια ανάλυση εκλογικών αποτελεσμάτων. Και σε αυτό θα κρινόμαστε.

Το εάν κερδίσαμε ή χάσαμε ληφθεί ως δίλημμα, τότε αλλάζει το πράγμα. Μπαίνει θέμα προτίμησης, θέμα επιλογής. Δηλαδή, για ποιους λόγους θέλουμε να είμαστε κερδισμένοι, για ποιους λόγους δεν μπήκαμε δεύτερη Κυριακή, και πάει λέγοντας. Άρα ο υποκειμενικός παράγοντας, αφήνοντας σε δευτερεύοντα ρόλο τους αριθμούς, καλείται να πάρει πολιτική θέση.

Με μεγάλη ευκολία βρίσκονται διάφορα άλλοθι, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Π.χ. Είμαστε ικανοί και μάγκες, που αυξήσουμε τα ποσοστά, φταίνε οι άλλοι που δεν πιάσουμε τους στόχους, - εν προκειμένω τη δεύτερη Κυριακή, και βάλε. Το δίλημμα αφήνει πολλά ζητήματα ανοιχτά, προκαλεί τη συνοχή μας και την αντοχή μας, απέχει από τη σιγουριά των αριθμών, κρίνοντας συνολικά τη διαδρομή μας, τις περιρρέουσες εξελίξεις, συμπεριλαμβάνοντας και τις εκλογές ως σημαντικό σταθμό. Πρέπει να αποφασίσουμε. Συνεχίζουμε τη διαδρομή ή επαναπαυόμαστε στις υποτιθέμενες δάφνες μας περιμένοντας τις επόμενες εκλογές; Τι πρέπει να αλλάξουμε;

Προτιμώ τα ρίσκα των διλημμάτων, γιατί δίνουν την ευχέρεια, για τα όποια αποτελέσματα τους όποιους στόχους - όχι μόνο τους εκλογικούς - να μην ψάχνουμε, να αναδείχνουμε, να υποδείχνουμε και να καταδικάζουμε κάποιους ως αποκλειστικούς υπευθύνους, για το καλό ή το κακό Τη σχετικότητα δεν μπορεί να την υπερβεί η λογική σκέψη. Αυτή καθορίζει και την ωριμότητα της πολιτικής σκέψης, την συνειρμική ικανότητά της, να δημιουργεί πολλά νέα ερωτήματα, πάνω σε παλιά.

Προτιμώντας λοιπόν το δίλημμα από το ερώτημα, εάν κερδίσαμε ή χάσαμε, λέω: Ούτε κερδίσαμε ούτε χάσαμε, απλά το ζήσαμε, και αυτό είναι το κέρδος που για μένα προσωπικά δεν εξαργυρώνεται με κανένα ψήφο και ποσοστό, αν και καλά θα ήταν να έρχονταν και αυτά, όχι τίποτε άλλο, αλλά να ζήσουμε και τους πλέον ενδιαφέροντες και περιπετειώδεις ρόλους της κατοχής εξουσίας, που -ας μην ξεχνιόμαστε- σε ένα μικρό κομμάτι της συμμετέχουμε με τους δημοτικούς συμβούλους.

Η Δράση στις εκλογές αναδείχτηκε ως συνεκτική πολιτική οντότητα, με τον ξεχωριστό δικό της «κοινό τόπο». Με ανθεκτική υποδομή, που φαίνεται να μπορεί –και μένει ν’ αποδειχτεί– ν’ αντέξει την περαιτέρω ανέγερση του δικού της οικοδομήματος. Ο κοινός τόπος είμαστε εμείς. Όσο δυναμώνει η συνεκτικότητά μας, τόσο οι αντιθέσεις μας θα οδηγούνται σε νέες, ανώτερες ποιοτικά συνθέσεις. Και αυτό προϋποθέτει χαρακτήρες. Στους χαρακτήρες κρίνονται όλες οι συλλογικότητες, από κόμματα και συλλόγους, έως οικογένειες και ολόκληρες κοινωνίες. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι και η μεγάλη διαφορά της Δράσης, αυτή κυρίως επιβραβεύεται με τη ψήφο των συνδημοτών μας.

Και προσέξτε, οι χαρακτήρες ως σύνολο, κάτι που έχει τη σημασία του, ξέροντας πολύ καλά πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ο τέλειος ατομικός χαρακτήρας. Δηλαδή τα όποια θετικά του ενός, καλύπτουν τα όποια αρνητικά του άλλου. Αλληλοκάλυψη, δηλαδή τη δική μου παράληψη, το δικό μου λάθος, θα το καλύψει ο άλλος. Και το σπουδαιότερο είναι η αναγνώριση και η κατανόηση του πράγματος, που όσο κατοχυρώνεται ως μέθοδος, τόσο είναι θετικότερα τα αποτελέσματα.

Αυτός ο συλλογικός χαρακτήρας φάνηκε στο προεκλογικό «κρας τεστ», κάνοντας το βήμα μόνο μπροστά χωρίς τη ταχτική των προηγούμενων «βημάτων πίσω», προκειμένου για την ενότητα των δύο αριστερών συνδυασμών, με στόχο το Δήμο, τη θέση που υποστηρίχτηκε στη Δράση. Δεν είμαι από εκείνους που θα υποστηρίξω ότι δικαιωθήκαμε με βάση τα ποσοστά. Ας έχουμε υπομονή, τίποτα δεν είναι βιαστικό, όλα ωριμάζουν με τον τρόπο τους και το χρόνο τους. Είμαστε ακόμα στη φάση των υποθέσεων και με υποθέσεις -εάν και εφόσον- δεν γίνεται προκοπή.

Κατά τη γνώμη μου, σε μια υπεύθυνη πολιτική, είναι απαραίτητοι οι συμβιβασμοί οι ελιγμοί, τα βήματα πίσω ή σημειωτόν, όταν και όσο το απαιτούν οι εξελίξεις, όταν υπάρχουν λόγοι, με τη διασαφήνιση των λόγων να έχουν τη πρώτη σημασία. Θεωρώ πως χωρίς το άγχος και τα σύνδρομα των εκλογών, η Δράση από καλύτερες θέσεις ποιο ώριμα μπορεί να επεξεργαστεί ταχτική στο θέμα της ενότητας των τοπικών προοδευτικών δυνάμεων, διεκδικώντας βασικό ρόλο.

Αφού όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστούν οι ανάγκες ενωτικών αγώνων, αλλά αντιθέτως αυξάνονται, καθώς οι ραγδαίες εξελίξεις μεγαλώνουν την αμφισβήτηση πολιτικών λύσεων από τα πάνω και εμφανίζουν νέες δυνατότητες ενότητας σε νέα βάση από τα κάτω. Θεωρώ πως η αναμενόμενη όξυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης μετατοπίζει σε νέες θέσεις πιο κοντά στη πραγματικότητα τα πολιτικά και ιδεολογικά όρια όσων εξακολουθούν να την βιώνουν, κρίνοντας στη πράξη πολιτικές και μεθόδους. Είναι απαραίτητες οι πρωτοβουλίες της Δράσης για τη διερεύνηση ενωτικών διαδικασιών, εν μέσω κινηματικών καταστάσεων, στο νέο πλέον πεδίο της κρίσης, που αντικειμενικά ανοίγει νέα μέτωπα σαφώς πιο ποιοτικά από τα προηγούμενα.

Σε προσεχείς συνεδριάσεις του συντονιστικού με νηφαλιότητα και καλή προετοιμασία πρέπει να παρθούν μέτρα καλύτερης συγκρότησης της δουλειάς μας.

Προετοιμάζοντας τον προβληματισμό, και έως να αποφασιστεί, καταθέτουμε κοινή πρόταση με τον Λάμπη, για συγκρότηση «συντακτικής επιτροπής» για την εφημερίδα της Δράσης, με τους ήδη υπάρχοντες και με όποιον άλλο θέλει να συμμετέχει. Θα χρειαστεί στήριξη και ανάδειξη της δουλειάς μας στο Δήμο, με προβολή των πρωτοβουλιών, ενημέρωση για τα τεκταινόμενα, ρεπορτάζ, και ουσιαστική επικοινωνία με τον κόσμο μας, με πυρήνα τους ψηφοφόρους. Η μέλλουσα συντονιστική επιτροπή θα επεξεργαστεί και θα φέρει στο συντονιστικό, τους προγραμματικούς στόχους και τους τρόπους υλοποίησης του όλου εγχειρήματος. Θεωρώ το ρόλο του γραπτού τύπου αναντικατάστατο, και μεγάλο όπλο στα χέρια όποιου το κατέχει.

Γιάννης Τσίχλας