Συνεχίζονται οι συζητήσεις για τα δημοτικά στο συντονιστικό της "Δράσης"

20/3/2014

Την περασμένη Τρίτη, ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση επεξεργασίας του προγράμματος

Στο εβδομαδιαίο συντονιστικό της «Δράσης», (το οποίο διεξάγεται σταθερά κατά διάρκεια ολόκληρου του χρόνου), ολοκληρώθηκε την περασμένη Τρίτη η συζήτηση για την κατάρτιση του προεκλογικού προγράμματος της δημοτικής κίνησης. Συνολικά το θέμα εξαντλήθηκε σε τρεις εβδομαδιαίες συζητήσεις, με την τελευταία να επικεντρώνεται στα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής.

Ενδεικτικά, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τα εξής ζητήματα: Η κοινωνική πολιτική αφορά στην καταγραφή, ιεράρχηση και κάλυψη κοινωνικών αναγκών μέσα από δράσεις και παροχές στους τομείς της υγείας, της ασφάλισης, της απασχόλησης, της στέγασης. Περιλαμβάνει τις προνοϊακές υπηρεσίες που σχετίζονται με την παιδική μέριμνα, την προστασία τρίτης ηλικίας, την ενίσχυση της οικογένειας, την υποστήριξη των ΑΜΕΑ, καθώς και τη μέριμνα για τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες που αποκλείονται από την αγορά εργασίας.

Η κοινωνική πολιτική αποτελεί επί χρόνια πεδίο αντιπαράθεσης και άσκησης πειραματισμών τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, κυρίως για το ποιος θα ασκεί την κοινωνική πολιτική (κράτος ή αυτοδιοίκηση), σε ποιες βαθμίδες θα δίνονται οι αρμοδιότητες, με ποιο τρόπο θα αλληλοσυμπληρώνονται οι δράσεις, κ.α.. Πολύ μελάνι επίσης έχει χυθεί για τα διάφορα μοντέλα που καθορίζουν τι περιλαμβάνει μια «πολιτική ασφάλειας», ώστε να αντιμετωπισθεί σήμερα η θεσμοθετημένη αποδόμηση και κατάργηση του κοινωνικού κράτους με τη σφραγίδα των μνημονίων του Καλλικράτη και των πολιτικών κυβέρνησης και ΕΕ. Μια σειρά από αρμοδιότητες πέρασαν στην τοπική αυτοδιοίκηση (σχολεία, παιδικοί σταθμοί, υποστήριξη ηλικιωμένων, κλπ) με μειωμένους πόρους (πάνω από 35% μείωση σε σχέση με το 2012), χωρίς την κατάλληλη στήριξη. Οι επιχορηγήσεις προς τους δήμους από τον κρατικό προϋπολογισμό μειώθηκαν και το μεγαλύτερο μέρος τους αντικαταστάθηκε σταδιακά από τις απευθείας επιχορηγήσεις από τους πόρους της Ε.Ε..

Για να μην διαλυθεί πλήρως το σύστημα, (λαμβανομένου υπόψη και της απουσίας ενός συνεκτικού και δομημένου κοινωνικού κράτους), χρησιμοποιήθηκαν τα προγράμματα των Κοινοτικών πλαισίων στήριξης και του ΕΣΠΑ και η υιοθέτηση της «ανταποδοτικότητας», που τελικά οδήγησε σε πρόσθετη φορολόγηση και αφαίμαξη του εισοδήματος των πολιτών. Επιπλέον, η μεν κατανομή των πόρων βασίστηκε στις επιλογές της Ε.Ε. με βάση τις δικές της πολιτικές προτεραιότητες, η δε απαίτηση κατάρτισης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, διευκολύνει το πέρασμα ακόμα περισσότερων υπηρεσιών (ιδιαίτερα των κοινωνικών υπηρεσιών) στην ανταποδοτική σφαίρα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, σαν να έχει ξεχαστεί ότι η κοινωνική πρόνοια, ως μέρος της κοινωνικής πολιτικής, οφείλει να «καλύπτει το σύνολο των μέτρων που αφορούν τη χορήγηση μη ανταποδοτικών εισοδηματικών παροχών, σε άτομα που τελούν σε κατάσταση ανάγκης και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν με δικά τους μέσα» και πολύ περισσότερο ότι οι στόχοι μιας κοινωνικής πολιτικής με την ευρεία έννοια, πολύ περισσότερο μιας πολιτικής πρόνοιας, αποτελούν πεδίο ευθύνης, σχεδιασμού και εφαρμογής του κεντρικού κράτους.

Περισσότερα… στο συντονιστικό της «Δράσης»!