Η «Άλλη Πόλη» είναι μια πόλη που αντιστέκεται και συγκροτείται ταυτόχρονα
12/3/2014
Απομαγνητοφωνημένη, ολόκληρη η εισήγηση του Γιάννη Τσούτσια, κατά την εκδήλωση - παρουσίαση της εκλογικής διακήρυξης της "Δράσης", ΤΥΠΕΤ, 16 Φεβρουαρίου.
Σήμερα, είναι η δική μας βραδιά. Η βραδιά της «Δράσης». Δεν έχουμε εισηγητές, καθηγητές, διανοούμενους. Είναι η ώρα να μιλήσουμε εμείς. Είμαστε εδώ, γιατί είστε εδώ εσείς, ο κόσμος που μας στήριξε. Η Δράση είναι ο κόσμος της και ο κοινωνικός της περίγυρος της, δεν είναι τίποτα άλλο. Μια σχέση δυναμική, ανοιχτή, σε εξέλιξη, πάντα υπό διεκδίκηση. Είμαστε εδώ, για να εξηγήσουμε σαν μια δημοτική κίνηση 8 χρόνων, πού πάμε και τι θέλουμε τώρα, σ΄ αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις, που συμμετείχαν στις δεκάδες εκδηλώσεις και συζητήσεις που διοργανώσαμε, σε όλους εσάς, που προσβλέπετε με ίσως με επιφυλάξεις, ίσως με δυσπιστία, αλλά πάντως με ενδιαφέρον, σ’ ένα αυθεντικό τοπικό εγχείρημα, που ολοένα και ριζώνει στην τοπική κοινωνία.
Είμαστε εδώ, όχι ως ένα απρόσωπο κοινό, έστω κριτικό και απαιτητικό, όχι ως θεατές μιας παράστασης, αλλά ως συμμέτοχοι, που «κάτι» τους συνδέει, που νοιώθουν ότι η υπόθεση αυτή τους αφορά. Και αυτό το «κάτι», πρέπει να αποσαφηνίσουμε απόψε εν όψει των εκλογών.
Το νοιώθετε, βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις. Ότι οι εκλογές του Μαΐου εγκυμονούν κοινωνικοπολιτικές ανακατατάξεις. Πρέπει να ορίσουμε τη δική μας θέση στη συγκυρία: Τι θέλουμε, Πώς προχωράμε. Να μιλήσουμε για το περιεχόμενο της προσπάθειάς μας. Να αποσαφηνιστεί τι θα επιχειρήσει, η Δράση, αν την επομένη των εκλογών, βρεθεί στο τιμόνι του Δήμου. Γιατί ας μη γελιόμαστε, αυτή την τρίτη φορά που θα μετάσχουμε στις εκλογές, αναμετρόμαστε με την προοπτική της πλειοψηφικής αποδοχής μας από την κοινωνία. Δεν αναμετρόμαστε με κάποιους σημαντικούς, αλλά επιμέρους, στόχους που θέσαμε τις άλλες φορές. Και απέναντι σ’ αυτή την νέα πρόκληση θα απαντήσουμε! Θα την κυττάξουμε κατάματα και θα επιχειρήσουμε να ανταποκριθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Όλοι μας, γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω τη Δράση από τον κοινωνικό της περίγυρο.
Δεν ήρθα λοιπόν εδώ, σήμερα, για να μιλήσω για τα δεινά που αφήνει πίσω της η διοίκηση Ιωαννίδη. Δεν θα σταθούμε στον κ. Ιωαννίδη, που είναι βυθισμένος στο πνεύμα του κυβερνητικού συστημισμού και σήμερα διαλύεται από τις αντιφάσεις του. Αυτά τα έχουμε επισημάνει, τα έχουμε δημοσιοποιήσει, τα έχουμε πολεμήσει, τα ξέρετε ή τα αντιλαμβάνεστε. Δεν ήρθα εδώ να μιλήσω ούτε για την αντιπολίτευση των κρυπτόμενων από τον ίδιο τους τον εαυτό, τους διάφορους πρώην που αλλάζουν αμφίεση ανά έτος. Σήμερα ανεξάρτητοι, χθες υπερασπιστές του μνημόνιου και του Καλλικράτη. Δεν αξίζει κουβέντα για όλους εκείνους που νομίζουν ότι με τον καιρό όλα στρογγυλεύονται και όλα μαλακώνουν, ότι ο λαός ξεχνάει με τις χαιρετούρες! Πολύ περισσότερο, δεν ήρθα εδώ για να παραθέσω έναν κατάλογο έργων που θα υλοποιήσουμε αύριο ως δημοτική αρχή. Δεν συγκροτεί η Δράση τέτοιου είδους σχέσεις με τους δημότες. Η επικαιρότητα μπορεί να έχει πολλές πτυχές, αλλά εμείς θα αναμετρηθούμε με το μείζον!
Και το μείζον είναι να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα της κοινωνίας, στο βαθμό που μας αφορά και μας αναλογεί ως αυτοδιοικητική συλλογικότητα, τι κάνουμε τώρα, τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την καταστροφή; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα. Την ώρα που κάποιοι συζητούν ακόμη αν είναι άθλια η μνημονιακή εξουσία και η νεοφιλελεύθερη πολιτική και ερίζουν για την έκταση και το βάθος της καταστροφής, το αιτούμενο είναι πώς εμείς απαντάμε από τη σκοπιά της αυτοδιοίκησης στην ανάγκη διαμόρφωσης διεξόδου, πώς βγαίνουμε από το τροικανό χαντάκι, που έλεγε και ο Λαοκράτης Βάσσης, πριν λίγους μήνες, εδώ, σ’ αυτόν το χώρο.
Το πρώτο στοιχείο μιας απάντησης είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι η χώρα μετατρέπεται σε ερείπιο και δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της και τους κινδύνους που την απειλούν, γι’ αυτό επιμέρους κινήσεις και σχεδιασμοί δεν αρκούν. Δεν αρκεί να σχεδιάσουμε, σαν δήμος Βριλησσίων, μια καλύτερη πολιτική στις ίδιες ράγες, μήπως ανταπεξέλθουμε. Χρειάζεται να τα αλλάξουμε όλα, παντού. Χρειάζεται μια μεγάλη συνολική κοινωνικοπολιτική προσπάθεια! Στο δήμο, στη χώρα, στην κοινωνία, στην οπτική μας. Και αυτό σημαίνει, ότι χρειάζεται επιτέλους να έρθει η κοινωνία στο προσκήνιο. Αυτό είναι το πραγματικό αίτημα που καλούμαστε να υπηρετήσουμε ως πολίτες της χώρας και ως δημότες του δήμου μας.
Ευτυχώς, η αυτοδιοίκηση, είναι ο πιο προνομιακός χώρος για να επιχειρηθεί αυτό. Γιατί «Δήμος», είναι ο χώρος που εκδηλώνεται αρχικά η ανθρώπινη πρωτοβουλία. Είναι ο χώρος που μπορεί πιο εύκολα ο πολίτης να βγει από τη σφαίρα του ατομικού και να συναντήσει την κοινωνία. Δήμος είναι το πρώτο βήμα προς την πολιτική και την ένταξη στο συλλογικό. Ήδη, μπροστά μας, η κοινωνία της αλληλεγγύης συγκροτεί αθόρυβα μια νέα κοινωνικότητα που πυκνώνει τη συσπείρωση και την ανθρωπιά μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή τη νέα κοινωνικότητα πρέπει να ενισχύσουμε και να αναβαθμίσουμε, θέτοντας ως στόχο τη δημοκρατική αναδιοργάνωση της πόλης. Αυτή είναι η συμβολή που μας αναλογεί μπροστά στις δημοτικές εκλογές. Αυτός είναι ο στόχος μας χθες, σήμερα, αύριο, από διαφορετική θέση. Φτιάχνουμε μια πραγματική πόλη από πολίτες, ενισχύουμε τις δικτυώσεις της, φέρνουμε τον πολίτη στο προσκήνιο, δίνουμε νόημα στην πολιτική διαδικασία και επισφραγίζουμε με θεσμικές κατακτήσεις τα αποτελέσματά της.
Όταν το 2006, η Δράση, είχε σαν σύνθημα το «η συμμετοχή είναι η προϋπόθεση», ήταν ένα βήμα μπροστά. Σήμερα το αίτημα της συμμετοχής της κοινωνίας στα πράγματα, είναι υπερώριμο. Αν όμως αυτά είχαν κάποια αξία πριν το μνημόνιο, τώρα αποκτούν μια δραματικά επείγουσα διάσταση.
Απαντάμε στην κρίση, θέτοντας το αίτημα της κοινωνικοπολιτικής συγκρότησης της πόλης, ως προϋπόθεση διεξόδου από την καταστροφή. Αυτό σημαίνει να ασκήσουμε μια πολιτική, που κύριο μέλημα της θα είναι η διαμόρφωση μιας πραγματικής πόλης, με την έννοια της Πολιτείας, των πολιτών, όχι των υποδομών και ταυτόχρονα, με δημοκρατία, πολύ δημοκρατία, στον τρόπο λειτουργίας της. Να φτιάξουμε και τοπική κοινωνία και πολιτική κοινωνία, ταυτόχρονα.
Γιατί Δήμος δεν είναι μια μηχανή παραγωγής εργολαβιών ή ένα γραφείο δημοσίων σχέσεων, όπως τόσα χρόνια νόμιζε ο κ. Ιωαννίδης. Δήμος δεν είναι τα έργα, τα ΕΣΠΑ, οι μελέτες και οι αναθέσεις, είναι οι άνθρωποί του, που δεν έχουν ποτέ βρει μια θέση μέσα σ’ αυτό το κατασκεύασμα. Και Αυτοδιοίκηση δεν είναι η φτηνή συνθηματολογία των ανερμάτιστων, που επενδύουν στην καλοπέραση των πολιτών. Αυτοδιοίκηση είναι η ικανότητα και η δυνατότητα να διεκπεραιώνει ο δημότης μεγάλο μέρος των αναγκών του μέσα από τις λειτουργίες της πόλης, με τρόπους και εκδοχές που και αυτή παρέχει και ταυτόχρονα και ο ίδιος δημιουργεί. Προσέξτε εδώ, αυτό είναι το κλειδί. Να διεκπεραιώνει ο δημότης μεγάλο μέρος των αναγκών του μέσα από τις λειτουργίες της πόλης και να τις επηρεάζει ταυτόχρονα. Πρέπει δηλαδή, να ξαναφτιάξουμε την πόλη σε διαφορετική βάση. Πρώτον, αυτή να γίνει πόλη, με την έννοια της διεύρυνσης και της εμβάθυνσης των κοινωνικών σχέσεων που την διέπουν, των δικτυώσεων, των συλλογικοτήτων, των αυτόνομων πρωτοβουλιών, δεύτερον, αυτά να απεικονίζονται και σε θεσμικό επίπεδο στη λειτουργία του δήμου, ποιος και πώς αποφασίζει, προβλέποντας ακόμη και ανάκληση αποφάσεων που δεν θα υπερασπίζονται τους πολίτες.
Απαντάμε δηλαδή στην κρίση και τα αδιέξοδά της, με την σπονδύλωση της πόλης από κινήσεις, συλλόγους, δράσεις, κοινωνικά δίκτυα. Με το ζωντάνεμα και την ενίσχυση κάθε τοπικής δραστηριότητας. Με την επέκταση της πολιτικής δράσης και της δημοκρατίας στο προάστιο. Με τη δημιουργία ενός δημόσιου χώρου, που θα συγκροτεί τη λαϊκή παρουσία σε πραγματική οντότητα, όχι μόνον «εφόσον νικήσουμε», αλλά ως ένα διαρκές κοινωνικό αίτημα. Με νέους, πρωτότυπους τοπικούς θεσμούς.
Και τρίτον με τον πολιτισμό. Γιατί ο πολιτισμός είναι το «γενικό αντίδοτο». Η ανθρώπινη δημιουργικότητα διψά να υπερβεί τα όρια του ατομικού. Να βρει δίοδο, να γίνει «κοινό κτήμα». Αυτό υλοποιείται προνομιακά στον αυτοδιοικητικό χώρο, αν αυτός υπάρχει και λειτουργεί, και εξασφαλίζει προϋποθέσεις για την ανάδυση της καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Όταν η τέχνη αρθρώνεται στην πόλη, όχι ως προσφορά εμπορικού τύπου, όχι με ατζέντηδες, της δίνει υπόσταση. Γι’ αυτό χρειάζεται ο πολιτισμός να γίνεται προσβάσιμος και ενταξιακός προς κάθε πολίτη, τμήμα μιας «άλλης» καθημερινότητας, εμποτίζοντας και πράξεις και συμπεριφορές. Γιατί πολιτισμός είναι κάτι ευρύτερο από την ίδια την τέχνη. Είναι ο δικός μας διακριτός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζουμε την πολιτική. Να κάνουμε τα πράγματα με συνελεύσεις, από τα κάτω, ζωντανά και συλλογικά.
Πολιτισμός, κοινωνικότητα και πολιτική συμμετοχή, είναι όψεις του ίδιου ζητούμενου. Να μπορεί ο πολίτης να είναι πολίτης και όχι ένας αποξενωμένος ιδιώτης, σε μια απρόσωπη πόλη. Αυτές τις δυνατότητες θέλουμε να ξεδιπλώσουμε στην πόλη μας. Ο δημότης μπορεί να ζητά μια αποτελεσματική τοπική διοίκηση, όμως δεν θέλει να νοιώθει «πελάτης», ούτε του κράτους, ούτε των διοικούντων, ούτε του κόμματος. Θέλει να ακούγεται, να συνδιαμορφώνει, να μετέχει και στην Κοινωνία και στην Πολιτική. Ζητά μια «άλλη» κοινωνική και πολιτική συγκρότηση. Έτσι αντιμετωπίζονται και τα μνημόνια. Έτσι θα πάψουμε να απορούμε γιατί οι πολίτες δεν αντιδρούν. Όταν αξιοποιηθεί η διαθεσιμότητα και τα όνειρά τους, όταν πάψουν να σπαταλιόνται και να εμποδίζονται. Αυτή θα είναι και μια «άλλη πόλη».
Θα μου πείτε, τι περιλαμβάνει η έννοια του πολίτη και πώς την χρησιμοποιώ. Πράγματι, είναι μια έννοια αμφίσημη. Μοιάζει λίγο με αυτήν του καταναλωτή, ένα αχόρταγο υποκείμενο, που θέλει όλα να του προσφέρονται, εμπορεύματα ή πολιτικές επιλογές, να του δημιουργούνται ανάγκες και προσδοκίες και εκείνο να επιλέγει. Πολίτης όμως, δεν είναι αυτό. Είναι εκείνος που συνέρχεται σε πολιτεία, που βρίσκει τον ρόλο του σε μια πραγματικότητα συνειδητοποιημένων ανθρώπων.
Μετά από 4 χρόνια μνημόνιο έχουμε πάρει το μάθημα: Η κοινωνία δεν ανταποκρίνεται σε εκκλήσεις. Κινητοποιείται με μορφές πολιτικής δράσης που την βοηθούν και της επιτρέπουν να εκφραστεί η ίδια, με τον δικό της τρόπο. Η κοινωνία δεν θέλει να την εκφράσει κάποιος άλλος, θέλει η ίδια να βρει τρόπο να εκφραστεί. Εμείς σ’ αυτό οφείλουμε να συμβάλουμε, δημιουργώντας όρους και προϋποθέσεις, ώστε να διευκολυνθεί η ανάδυση της κοινωνικής δυναμικής. Αυτό είναι σήμερα μια αριστερή πολιτική. Γιατί η αριστερά δεν μπορεί παρά να προσβλέπει στην κοινωνία. Και δεν μπορεί παρά να ασκεί μια απελευθερωτική πολιτική.
Δείτε γύρω μας, τι συμβαίνει. Η κοινωνία, μέσα στην καταστροφή, αντιδρά. Αθόρυβα, διακριτικά, εκτεταμένα. Δείτε τα δίκτυα αλληλεγγύης, δείτε τις αυτοδιοικητικές κινήσεις σαν τη δική μας, δείτε τις μεγάλες κινήσεις όπου υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, όπως στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Εκεί είναι η κοινωνία. Και πρέπει να της δώσουμε βήμα και δυνατότητα να έρθει πιο μπροστά.
Αυτή η αναγκαία αλλαγή νοήματος του ρόλου του δήμου, υπερβαίνει την προσδοκία της εναλλαγής στην τοπική εξουσία. Δεν αρκεί μια διοίκηση καλών προθέσεων, όταν ζητούνται κατακτήσεις που θα εγγράφονται και σε θεσμικό επίπεδο. Η «Άλλη Πόλη» είναι μια πόλη που αντιστέκεται και συγκροτείται ταυτόχρονα. Αυτό είναι το επίδικο των εκλογών, ο ρόλος και η θέση της λαϊκής παρουσίας στους δήμους, όχι η διαχείριση των αιτημάτων της. Ζητείται η επαναθεμελίωση του «τοπικού», μέσω της δημοκρατίας, που θα ανασύρει από την αφάνεια και από τον καναπέ, πολίτες, όχι ψηφοφόρους.
Θα μου πείτε, αυτά πάμε να κάνουμε στις εκλογές; Ναι αυτά! Να συγκροτήσουμε μια άλλη πολιτεία. Δράση για μια άλλη πόλη είναι ο τίτλος της δημοτικής μας κίνησης από το 2006! Και τον εννοούμε! Για να βγούμε βήμα – βήμα από το σκηνικό της καταστροφής, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Έτσι θα πάρουμε πίσω το δήμο, τη ζωή μας, τη χώρα μας.
Θα πει πάλι κάποιος, καλά όλα αυτά, αλλά υπάρχει και η ανάγκη διοίκησης! Βεβαίως, αλλά και η δημαρχεία δεν ήταν ποτέ μόνο αυτό. Είναι η ανάσα της κοινότητας. Γι’ αυτό και η διεκδίκηση της δημοτικής αρχής δεν είναι ένα στοίχημα για το πώς θα ξαναμοιραστούν οι «καρέκλες». Το στοίχημα είναι η ανάταξη της τοπικής κοινωνίας. Είναι ο στίχος του Κάλβου που βάλαμε προμετωπίδα στη διακήρυξή μας. Ότι πάνω στην ερημιά της καταστροφής, εκεί γεννιέται το αίτημα της ελευθερίας. Μόνο επενδύοντας στη δύναμη της κοινωνίας μπορούν να αντιμετωπιστούν οι τρόικες και τα μνημόνια. Μόνον αν η κοινωνία λειτουργήσει ως κοινωνία μπορεί να χαράξει προοπτική. Και αυτό, δεν μπορούν ούτε καν να το υποσχεθούν οι χαμελαίοντες της πολιτικής, γιατί απλούστατα δεν βλέπουν μέσα από τα μάτια της κοινωνίας!
Ίσως αυτά που ανέφερα φανούν σε κάποιους αρκετά θεωρητικά. Δεν είμαστε όμως λογάδες! Έχουμε 8 χρόνια εμπειρίας στο δημοτικό συμβούλιο. Όσοι παρακολουθούν τα δημοτικά, ξέρουν ότι η Δράση άσκησε μια ουσιαστική αντιπολίτευση απέναντι στη σημερινή διοίκηση. Και προτάσεις καταθέσαμε και επηρεάσαμε αποφάσεις της δημοτικής αρχής. Ξέρουμε τι σημαίνει διοίκηση. Ξέρουμε ποια είναι η κατάσταση στον δήμο και τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Γι’ αυτό, προσέχουμε τι λέμε. Και αν μείνει απόψε χρόνος ή στην επόμενη συνέλευσή μας, σε 20 περίπου ημέρες, θα δείτε, πως το εκλογικό πρόγραμμα της Δράσης, περιγράφει με επάρκεια το πώς θα αντιμετωπιστούν αύριο τα προβλήματα του δήμου, σε κάθε επιμέρους δημοτικό τομέα. Μαζί με τους εργαζόμενους του δήμου. Και υπογραμμίζω το ζήτημα των εργαζομένων του δήμου, όχι επειδή για κάθε διοίκηση έχει σημασία η στάση των εργαζομένων, ούτε γιατί εμείς θα είμαστε μια αριστερή διοίκηση, αλλά γιατί και από τη συνείδηση των εργαζομένων του δήμου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η συγκρότηση και εφαρμογή ενεργειών γύρω από την πόλη.
Άφησα πολλά ζητήματα έξω από την εισήγησή μου, θέλοντας να εστιάσουμε στο κεντρικό. Έχουμε μια προσπάθεια που εξελίσσεται. Διαμορφώνει μια ιστορικότητα, που αποτυπώνεται σε κάθε σημείο της διαδρομής της. Πότε αργόσυρτα και υποτονικά, πότε με εντάσεις, όπως τώρα, στις εκλογές. Στα σημεία καμπής, τίθεται ξανά επί τάπητος ο προσανατολισμός του πράγματος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ήδη αποκρυσταλλωμένες απόψεις και θέσεις. Υπάρχει ένα κοινό νήμα που τα διαπερνά όλα. Γι’ αυτό σε κάποια ζητήματα, καταλήγουμε αυτονόητα και αβίαστα. Δεν έχουμε ανάγκη εμείς να δηλώσουμε αντιμνημονιακοί. Αυτοί που κρύβουν το παρελθόν τους το έχουν ανάγκη. Δεν έχουμε ανάγκη να υπερτονίσουμε την θέση μας απέναντι στον Καλλικράτη. Η Δράση, πάλεψε κατά του Καλλικράτη, όταν κάποιοι άλλοι ονειρεύονταν μεγάλους δήμους με πολλές αρμοδιότητες. Δεν έχουμε ανάγκη να δηλώσουμε ότι μας αφορά η ενότητα της Αριστεράς στο προάστιο. Λειτουργούμε ως Αριστερά, ενωτικά, ανοιχτά, ανεκτικά, επιτυγχάνοντας καθημερινά συνθέσεις, κι ας μην απευθυνόμαστε μόνο στην αριστερά. Δεν έχουμε εμείς ανάγκη να προσεγγίζουμε την τοπική κοινωνία με έναν κατάλογο προεκλογικών υποσχέσεων. Άλλοι κρύβονται, μεταμφιέζονται και λένε πότε το ένα και πότε το άλλο, για να παραμείνουν στο προσκήνιο. Εμείς ξέρουμε και τι θέλουμε και τι κάνουμε και πού πάμε. Και αυτό γίνεται με σχεδόν αυτονόητο τρόπο, απ’ όλους κατανοητό.
Γιατί η «Δράση» δεν είναι ένα εκλογικό σχήμα, μια παράταξη του παρά πέντε των εκλογών, μια τοπική κομματική αντανάκλαση, είναι ένας πραγματικός χώρος συμμετοχής. Όπου αν κάποιος θέλει να συνδιαμορφώνει, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να έχει λόγο για όσα συμβαίνουν στην πόλη του, μπορεί να το επιχειρήσει δίπλα σε άλλους. Αυτόν τον δημόσιο χώρο φτιάχνουμε τα τελευταία χρόνια. Όχι εύκολα, όχι με ρηχές γενικεύσεις, αλλά με βάσανο και υπομονή, με ανεκτικότητα και κατανόηση, σ’ ένα πλαίσιο διαρκώς ανοιχτό και υπό διαμόρφωση, που με τα χρόνια έχει αποκτήσει τη δική του λογική. Παλεύουμε απόψεις, όχι για θέσεις και αξιώματα. Και τώρα ήρθε η ώρα να τα αλλάξουμε όλα, να αλλάξουμε τον δήμο, όχι τα πρόσωπα που κάθονται στις καρέκλες του, να δημιουργήσουμε έναν ζωντανό δήμο, μια πραγματική κοινότητα ανθρώπων, που θα τους συνδέει η ανάγκη να δράσουν, να επιβιώσουν, να αντισταθούν. Σ’ αυτή την προσπάθεια σας καλούμε να συμβάλλετε. Να το πιστέψετε, να δώσετε από το περίσσευμα της ψυχής σας! Έχουμε να φτιάξουμε το δήμο από την αρχή και να τον κρατήσουμε όρθιο! Έχουμε επίγνωση των δυσκολιών, αλλά και ισχυρή θέληση να το καταφέρουμε. Μαζί σας!
Θα πάρουμε πίσω το δήμο και τη ζωή μας, θα πάρουμε πίσω τη χώρα μας!