Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων

 
4/3/2021

Σχόλιο για τη θέση της ΔΡΑΣΗΣ στο αυτοδιοικητικό νομοσχέδιο

του Γιάννη Τσούτσια

Με την παρεμβάσή μας στο δημοτικό συμβούλιο των Βριλησσίων για το θέμα του νέου αυτοδιοικητικού νομοσχεδίου, επιχειρήσαμε να γίνει κατανοητό το νήμα που δένει όλες τις διατάξεις και όλα τα άρθρα του. Κατά τη γνώμη μας, ανεξαρτήτως παραταξιακής τοποθέτησης, εάν όσα προμηνύονται μπορούσαν να συζητηθούν ψύχραιμα και εκτός κομματικών εμπλοκών για να γίνουν αντιληπτά, δεν θα υπήρχε δημοτικός σύμβουλος που δεν θα αντιδρούσε. Αυτό όμως δεν θα συμβεί.

Τώρα, επειδή πολλοί αντιλαμβάνονται τα πράγματα μόνον μέσω αντιτιθέμενων επιλογών, η κριτική μας στην κυβέρνηση δεν ασκείται από θέση υπεράσπισης της προηγούμενης κατάστασης. Η αντίθεσή μας στο νομοσχέδιο της Ν.Δ. δεν οδηγεί σε δικαίωση του αντίστοιχου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε τα δικά του θέματα να λύσει, να διασώσει τις δυνάμεις του στην αυτοδιοίκηση, με αντίτιμο την κατασυκοφάντηση της απλής αναλογικής και την μπαχαλοποίηση των δημοτικών συμβουλίων, τα οποία θα μετατρέπονταν σε ένα άθροισμα ετερόκλιτων συμφερόντων, σε «λόμπυ» κατά το αμερικάνικο πρότυπο διακυβέρνησης, με ανά περίπτωση πλειοψηφίες χωρίς ειρμό και νομιμοποίηση. Το αποτέλεσμα της προηγούμενης κατάστασης, που πάντως δεν δοκιμάστηκε, θα ήταν η αδυναμία παραγωγής πολιτικής και η ρευστοποίηση των πάντων, με τη σχέση συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης να επανακαθορίζεται ανά πάσα στιγμή και τις μειοψηφίες να αποκτούν δυσανάλογα καθοριστικό ρόλο. Η Ν.Δ. αντίθετα αλλά και ο διπολισμός γενικότερα, (που πάλι περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ), επιχειρεί τώρα κάτι πιο σαφές, τον ασφυκτικό, χωρίς περιστροφές, έλεγχο του θεσμού, να τον αποξενώσει από κάθε τι τοπικό, λαϊκό, αμφισβητησιακό, αυθόρμητο, μη κομματικό, να συγκροτούνται τα δημοτικά συμβούλια αποκλειστικά από εκπροσώπους του και η αυτοδιοίκηση να μετατραπεί οριστικά σε συμπλήρωμα των σχεδιασμών του πολιτικού συστήματος. Και στις δυο περιπτώσεις, οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν κανένα ρόλο.

Επίσης, όσοι θέλουν να διαφύγουν όλων αυτών, (όπως οι άλλες παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο Δ.Σ.), ανάγοντας το σύνθετο του ζητήματος στο δίπολο απλή αναλογική – κυβερνησιμότητα, δεν προσφέρουν χρήσιμες υπηρεσίες. Στο ψήφισμα που υποβάλαμε, δεν αναφέρεται πουθενά ο όρος «απλή αναλογική», παρόλο που δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτή αποτελεί το μόνο δίκαιο εκλογικό σύστημα που εξασφαλίζει ότι όλες οι ψήφοι – και άρα όλοι οι άνθρωποι- μετράνε το ίδιο. Όμως η πολιτική και η ζωή δεν αντιμετωπίζονται με θέσφατα. Προϋπόθεση όσων συζητάμε είναι η πολιτικοποίηση της αυτοδιοίκησης, των δημοτικών συμβουλίων, των τοπικών διεργασιών, δηλαδή η αυτόνομη παραγωγή πολιτικής στο πεδίο της πόλης και των οργάνων που την συγκροτούν. Αυτό είναι το κριτήριο. Λειτουργεί η Πόλη – Πολιτεία ως δημόσιος χώρος που παράγει αποφάσεις και πολιτική για τα ζητήματά της; Εάν όχι, κανένα εκλογικό σύστημα δεν σώζει την κατάσταση. Κυρίως δεν βοηθά η υποκρισία και η επιφανειακότητα. Έχουμε μπροστά μας ένα ερώτημα ισορροπίας ανάμεσα στο δημοτικό συμβούλιο και τον δήμαρχο, του οποίου η επίλυση παραπέμπει στο ποιος έχει σήμερα και υπό τις παρούσες συνθήκες μεγαλύτερο κύρος και λαϊκή νομιμοποίηση. Αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Με άλλα λόγια, όπως το θέτω, (διακινδυνεύοντας κάθε είδους παρεξηγήσεις), η απλή αναλογική δεν λύνει όλα τα προβλήματα, (ακόμη χειρότερα η κατάργησή της), ούτε κλείνει όλες τις κουβέντες, ούτε γίνεται δημοκράτης όποιος ΛΕΕΙ ότι πιστεύει σ’ αυτήν. Οι υποστηρικτές της άλλωστε, όπως η σημερινή διοίκηση του δήμου Βριλησσίων, που ωστόσο δεν έχει να επιδείξει κάποια κουλτούρα δημοκρατικότητας, πρέπει να βρουν κάτι περισσότερο να πουν, κάτι περισσότερο να πράξουν, αφού τελικά «μετράει» και η σχέση του δημοτικού συμβουλίου με την τοπική κοινότητα, εκεί δικαιώνεται ή απλή αναλογική, όχι σε συσχετισμούς εντός του δημοτικού συμβουλίου.

Εν ολίγοις, η απάντηση στο πρόβλημα του νομοσχεδίου ανάγεται στην αναζήτηση της πολιτικής του διάστασης, που πρέπει να γίνει κατανοητή, να ανασυρθεί και να επιχειρηθεί η ανάλογη απάντηση. Ζητούμενο είναι να λειτουργήσει η εκπροσώπηση. Αυτό σημαίνει όχι μόνο μια τοπική κοινωνία που «επικοινωνεί» με τα δημοτικά συμβούλια, αλλά και που βρίσκει δίοδο προς την τοπική εξουσία. Ζητούμενο είναι να διαμορφωθεί συγκροτημένος δημόσιος χώρος, όχι ένα άθροισμα κατοίκων - γκρινιάρηδων σχολιαστών, είναι οι διαδικασίες, ο κοινωνικός πλούτος. Ζητούμενο είναι να αντανακλάται η τοπική «παραγωγή» στη σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου. Και όλα αυτά να συνδέονται, με κάποιο τρόπο, με τα μεγάλα ζητήματα της χώρας...

Εάν αυτά δεν συμβαίνουν, εάν δεν παράγεται τοπική πολιτική ή εάν αυτή που παράγεται βρίσκει πόρτες κλειστές, εάν η διαδικασία εκπροσώπησης είναι μπλοκαρισμένη από το κομματικό σύστημα όπως τώρα, τότε ούτε η απλή αναλογική θα λύσει το πρόβλημα.

Σε κάθε περίπτωση, είναι οφθαλμοφανές ότι το νομοσχέδιο που εισηγείται η σημερινή κυβέρνηση δεν σηκώνει πολύ κουβέντα. Είναι απαράδεκτο και πρέπει να επιστραφεί στον αποστολέα του. Και να γίνει κάτι για να μην εφαρμοστεί, αυτό είναι όρος επιβίωσής της αυτοδιοίκησης. Αλλά αυτό πρέπει πρώτα να αντιληφθούν οι ίδιοι οι αιρετοί.


readers  919


Σχόλια (2)


Δημήτρης Καλαμπούκας 7 Μαρ 2021, 14:06
Σημεία των καιρών (zeitgeist) που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Το τέλος της μεταπολιτευτικής συναίνεσης, η επιβολή του σοκ-και-δέους, που έφερε με τη σειρά του την αναθεώρηση του κοινωνικού συμβολαίου, την απαξίωση των θεσμών, το μούδιασμα, την απάθεια, την κοινωνική αποξένωση. Μακάρι το άρθρο να γίνει η αρχή ενός γόνιμου διαλόγου με την τοπική κοινωνία (πρόταση: μια ανοικτή διαδικτυακή συζήτηση). Επί τη ευκαιρία θυμήθηκα τα εξής, που σίγουρα αποτελούν τροφή για σκέψη:
1. Ομιλία Γιώργου Κοντογιώργου στο ΤΥΠΕΤ 24/11/19 (υπάρχει στο youtube): διαφορές μεταξύ δημοκρατίας, αντιπροσώπευσης, εκλόγιμης μοναρχίας, διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, δημοσκοπικός δήμος, διαδικτυακή δημοκρατία.
2. «Αντιπαλεύοντας την ιδιώτευση»: κείμενο μιας συζήτησης των Καστοριάδη και Λας με τον M . Ignatieff , σε εκπομπή του BBC , με θέμα την «κουλτούρα του ναρκισσισμού» ( Cornelius Castoriadis and Christopher Lasch , “ Beating the Retreat to Private Life ”, The Listener , 27/8/1986. Η εισαγωγή ξεκινάει ως εξής: « Ίσως το πιο οδυνηρό τίμημα της νεοτερικότητας να είναι η απώλεια της κοινότητας και της γειτονιάς. Μέσα σε έναν κόσμο ξένων, μοιάζουμε να αποτραβιόμαστε όλο και περισσότερο στην οικογένεια και το σπίτι μας, στο λιμάνι μας μέσα σε έναν άκαρδο κόσμο[1]. Και παρ’ όλα αυτά, οι πιο παλιές από τις πολιτικές μας παραδόσεις μ ά ς τονίζουν ότι η αίσθηση της κοινότητας αποτελεί ανθρώπινη αναγκαιότητα, ότι δε μπορούμε πλήρως να καταστούμε ανθρώπινα όντα, αν δεν ανήκουμε ο ένας στον άλλο ως πολίτες και ως γείτονες. Δίχως μια ανάλογη δημόσια ζωή, ο εαυτός μας αρχίζει να συρρικνώνεται και να μετατρέπεται σε έναν κενό ιδιωτικό πυρήνα…»
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος 7 Μαρ 2021, 10:35
Επιτέλους! Μια απόρριψη της τυπικής λογικής. Της πρόχειρης, της άμεσης, της απλής, της φτωχής και τεμπέλικης, της ανεύθυνης,του ενός (λάικ). Αυτή είναι μια ανάλυση που χαρτηρίζεται σαν σύνθετη, ανώτερη, πολυπαραγοντική, υπεύθυνη, ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ λογική που εξετάζει τα πράγματα στη ροή τους, ενάντια στις τρικλοποδιές της κεντρικής εξουσίας - όποιας και να' ναι- στην προσπάθειά της να ακυρώσει την ψήφο του δημότη, να χειραγωγήσει, να υποτάξει την τοπική αυτοδιοίκηση. Μακάρι να γίνει τούτο κατανοητό όχι μόνο σε μία παράταξη ή στον δικό μας δήμο αλλά σε όλη την επικράτεια.
Εισαγωγή σχολίου
Όνομα:

Σχόλιο:



Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Τρίτη 23 Απριλίου 2024 H Δράση στο facebook Το κανάλι μας στο YouTube
 
Ακροβάτες στο χαρτί Ακροβάτες στο χαρτί
Cine Δράση

Τελευταία θέματα

Τοιχο-διωκτικά
Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;


Τα σχόλια σας...
Όχι και εξαώροφα στα Βριλήσσια!1/4/2024 Χαρά Ροβίθη
Είναι όντως μεγάλο το πρόβλημα. Θα έχετε παρατηρήσεις ότι πέρα από το θέμα του ύψους, στις καινούργιες πολυκατοικίες δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κήπος ή πράσινος περίβολος, ενώ για την εποχή μας αυτό θα έπρεπε να είναι παντού δεδομένο (το έχουν πχ. πολλές παλιότερες πολυκατοικίες που φαίνεται πως είναι "αόρατες"). Επίσης οι εξώστες/μπαλκόνια συχνά είναι στενά ή μικρά, κάτι που επίσης δεν συνάδει με κτίσματα φιλικά προς μια βιώσιμη διαμονή. Σε κάποιες περιοχές παρατηρείται το φαινόμενο να κόβουν το οικόπεδο στα δύο και να χτίζουν δύο πολυκατοικίες με κάλυψη οικοπέδου που πλησιάζει το 95% ή να βγάζουν τα μπαλκόνια σχεδόν στο ίδιο ύψος με το πεζοδρόμιο! Υπάρχουν και ορισμένα ζητήματα αισθητικής όπως πχ ότι το 80% των οικοδομών επιλέγει ως χρώμα το ασπρόμαυρο που, μαζί με τα παραπάνω, την οικοδομική έξαρση των τελευταίων ετών και μια ισχυρή (και γελοία) τάση για ομοιομορφία, καθιστούν τη γενικότερη εικόνα απελπιστική και γι αυτούς που μένουν και γι αυτούς που τη βλέπουν. Φιλικά Χαρά Ροβίθη


Δημοτικές Εκλογές 2014


ΓΠΣ Βριλησσίων 2011


Δημοτικές Εκλογές 2010


Παιδεία 2009




Καλλικράτης: απόψεις και θέματα

Η κρίση και το πρόγραμμα σταθερότητας

Το στέκι της Δράσης 

Το νέο στέκι της «Δράσης», Πάρνηθος 21 Βριλήσσια τηλ. 211-116-5797. H δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη λειτουργεί κάθε Δευτέρα 12:00-2:00μμ, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 6:00-8:00μμ.




   
© 2006 - 2024 Δράση για μια Άλλη Πόλη
Κατασκευή - επιμέλεια ιστοσελίδας: Μάκης Ετζόγλου