|
17/7/2020
|
"Ατίθασες" από το Cine Δράση
|
Πέμπτη 23 Ιουλίου, Β΄Γυμνάσιο Βριλησσίων
|
|
|
Τουρκία, Γαλλία, 2015. | Διάρκεια: 97'. Σκηνοθεσία: Deniz Gamze Erguven. Σενάριο: Deniz Gamze Erguven, Alice Winocour. Πρωταγωνιστούν: Gunew Sensoy, Doga Zeynep Doguslu, Tugba Sunguroglou, Elit Iscan, Ilayda Agdogan.
Οι «Ατίθασες» της πρωτοεμφανιζόμενης Deniz Gamze Erguven είναι μια τρυφερή δραματική κομεντί. Μια ιστορία ενηλικίωσης δίνει την ευκαιρία στην σκηνοθέτη να μιλήσει για τη σημασία να γεννηθείς γυναίκα στις δύσκολες συνθήκες της οπισθοδρομικής πραγματικότητας της γειτονικής Τουρκίας, τη δύναμη της άδολης αγάπης και τρυφερότητας που χαρακτηρίζει τις σχέσεις πέντε αδελφών στα άγουρα εφηβικά χρόνια.
Αρχές καλοκαιριού. Βρισκόμαστε σε μια παραλιακή κωμόπολη της Βόρειας Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα,
Μια αψυχολόγητη διαδικασία να τις ξεφορτωθούν ξεκινάει από τις πιο μεγάλες. Κανονίζονται προξενιά, γίνονται συχνές επισκέψεις σε γιατρούς για να ελεγχθούν οι παρθενικοί υμένες, πέφτουν τιμωρίες και περιορισμοί. Τίποτα όμως δεν μπορεί να σταματήσει την άνθηση της θηλυκότητάς τους. Οι πέντε όμορφες γυναίκες, συνασπισμένες ψυχή και σώμα, συνωμοτικές και φλύαρες, αν και φυλακισμένες στο ίδιο τους το σπίτι, έχουν βαθιά αίσθηση ελευθερίας και μεγάλες αντιστάσεις. Με τα μακριά μαύρα τους μαλλιά να ανεμίζουν, γελούν, πειράζονται, χορεύουν, ερωτεύονται, ζουν ανέμελα. Συνειδητά, ίσως και ασυνείδητα επιδιώκουν τη χαρά, την ευχαρίστηση, στοιχεία που σε αυτούς τους πολιτισμούς παραπέμπουν στην αμαρτία. Αλλά θα μπορέσουν να σπάσουν τις αλυσίδες τους και να εξασφαλίσουν ελευθερία και χειραφέτηση; Όπως και να έχει αυτές θα το επιδιώκουν και θα καταστρώνουν συνεχώς πλάνα απόδρασης.
Η Deniz Gamze Erguven βασισμένη στο σενάριο που συνέγραψε με την Alice Winocour, με έντονη κοινωνική ματιά αναδεικνύει καθημερινές χαρές, λύπες, ακόμα και τραγωδίες, με μια πολύχρωμη χαλαρότητα που συγκινεί, προβληματίζει και ταυτόχρονα απελευθερώνει τον θεατή. Ακολουθεί τις πέντε πανέμορφες πρωταγωνίστριες της στον ασφυκτικό κλοιό του σπιτιού τους, τις συντονίζει άψογα και τις απελευθερώνει μέσα από τις μικρές επαναστάσεις που καταστρώνουν.
Επικεντρώνοντας στη μοναδικότητα του χαρακτήρα της κάθε μίας, καταφέρνει να προβληματίσει τον θεατή για τα ήθη και τις παραδόσεις –όχι μόνο στο Ισλάμ αλλά κα σε κάθε συντηρητική κοινωνία- που συνεχίζουν να βαραίνουν εκατομμύρια γυναίκες και σήμερα. Η αποτύπωση αυτής της αδικίας είναι μία πολύ πιο δύσκολη υπόθεση γιατί βρίσκει βαθιά ριζωμένες στη συλλογική συνείδηση παραδόσεις αιώνων και ηθικές αντιλήψεις ακλόνητες. Είναι πολύ δύσκολο να βάλεις και μάλιστα με επιτυχία στην οθόνη τη σκληρή μοίρα που έχουν αποδεχθεί γενιές γυναικών, όταν μάλιστα τους επιβάλλεται ως έθιμο από άλλες γυναίκες που και αυτές στα νιάτα τους δεν μπορεί κάτι θα κατάλαβαν. Δύσκολο, αλλά η Erguven το κάνει με τρόπο αφοπλιστικό και καλλιτεχνικά άψογο.
Οι ηθοποιοί που κρατούν τους βασικούς ρόλους είναι και αυτές πρωτοεμφανιζόμενες, παρόλα αυτά χειρίζονται την σύνθετη φύση της γυναικείας εφηβείας και την πολυπλοκότητα της κατάστασης τους με χάρη και αβίαστη φυσικότητα, σαν άγρια άλογα (το Mustang του τίτλου), που κάποιοι τα κρατούν φυλακισμένα. Αυτή τη φυσικότητα ενισχύει η μουσική του συνεργάτη του Νικ Κέιβ, Γουόρεν Έλις.
Βραβεύτηκε στο Δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Καννών (2015), τιμήθηκε με το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2015), το Βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος «Ματιές στα Βαλκάνια» στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ήταν η υποψηφιότητα της Γαλλίας (λόγω Γαλλικής παραγωγής) για το ξενόγλωσσο Όσκαρ (2016).
|
|
|
919
|
|
|